Credits: Keke Keukelaar, Alfabet Uitgevers
Het was een zwaarbewolkte dag op 23 september 2004, toen het NOS journaal ’s avonds het nieuws bulletin opende met de volgende woorden: “Dames en heren, goedenavond. Hij zong over leed, eenzaamheid en verlies. Eigentijdse liedjes in de aloude traditie van de smartlap, recht uit het hart. Maar dat hart liet hem vanmorgen in de steek. André Hazes. Hij overleed om half tien vanochtend aan een hartstilstand in een ziekenhuis in Woerden. Volkszanger werd hij vaak genoemd, een monument van het Nederlandse levenslied, maar volgens vrienden was hij vooral een rock-‘n- roller. Veel drinken, hard werken, veel optredens, stadions vol. En een persoonlijk leven vol drama. En dat leverde hem stof voor zijn liedjes op. Maar gezond is zo’n bestaan niet. (…) Of je van zijn muziek hield of niet, Hazes was wereldberoemd in Nederland. Zijn muziek was recht uit het hart en uit zijn eigen leven gegrepen. En daarmee beroerde de volkszanger miljoenen Nederlanders.”
Twintig jaar geleden overleed Hazes. Maar liefst zes miljoen mensen volgden de uitzending van zijn afscheidsdienst op TV. Maar wie was Hazes? Waarom was hij ondanks al zijn roem toch zo onzeker? Schrijver en journalist Leo Oldenburger gaat in op o.a. deze en andere vragen in zijn zojuist verschenen Hazes biografie “Kleine jongen”. Eerder publiceerde hij boeken over Mariska Veres en Henny Vrienten. “Kleine jongen” is verschenen bij Alfabet Uitgevers.
Copyright © 2024, Hitzound, All rights reserved
