Ferry Doedens lanceert vandaag zijn nieuwe single ‘Gevallen’. De acteur en zanger zingt in het liedje over de roerige periode die hij het afgelopen jaar doormaakte. “Een van mijn grootste passies is zingen’, aldus Doedens tegenover het AD. “Ik heb een roerige periode achter de rug, er is echt genoeg gebeurd het afgelopen jaar. In Gevallen zing ik over dat ik niet lekker in mijn vel heb gezeten. Het was vrij intens, een soort rollercoaster.” De acteur verliet na tien jaar noodgedwongen Goede Tijden, Slechte Tijden, wegens “een situatie die voor alle partijen een lastige werkrelatie tot gevolg had”. Doedens had de coronaregels overtreden.
Onlangs lekten er naaktfoto`s van hem uit. Naderhand bleek dat Ferry het materiaal zelf had gedeeld via de betaalsite OnlyFans. Voor zijn management, die van niets wist, was dat een reden om met hem te breken. “Ik voelde me verloren, dat ik hard ben gevallen”, zegt Doedens. “Ik wil een positieve wending aan het verhaal geven. Er is zoveel gezegd en gedaan, maar ik wil laten zien dat ik méér ben dan OnlyFans.” Zijn nieuwe single maakte Ferry met producers en singer-songwriters Jeroen Russchen en Robert Vredeveld.
Onlangs lekten er naaktfoto`s van hem uit. Naderhand bleek dat Ferry het materiaal zelf had gedeeld via de betaalsite OnlyFans. Voor zijn management, die van niets wist, was dat een reden om met hem te breken. “Ik voelde me verloren, dat ik hard ben gevallen”, zegt Doedens. “Ik wil een positieve wending aan het verhaal geven. Er is zoveel gezegd en gedaan, maar ik wil laten zien dat ik méér ben dan OnlyFans.” Zijn nieuwe single maakte Ferry met producers en singer-songwriters Jeroen Russchen en Robert Vredeveld.
Foo Fighters lanceren vandaag de video van hun nieuwe single ‘Waiting On A War’. De single is de opvolger van het nummer ‘No Son Of Mine’, waar de band het nieuwe jaar mee inluidde. Het thema van het nummer is relevanter dan ooit. Dave Grohl schreef ‘Waiting On A War’ voor zijn dochter Harper, die net als Dave zelf, opgroeit in Washington DC, vlakbij het Capitool. Grohl legt uit:
“As a child growing up in the suburbs of Washington DC, I was always afraid of war. I had nightmares of missiles in the sky and soldiers in my backyard, most likely brought upon by the political tension of the early 1980’s and my proximity to the Nation’s Capitol. My youth was spent under the dark cloud of a hopeless future.
Last fall, as I was driving my 11 year old daughter to school, she turned to me and asked, “Daddy, is there going to be a war?” My heart sank in my chest as I looked into her innocent eyes, because I realized that she was now living under that same dark cloud of a hopeless future that I had felt 40 years ago. I wrote “Waiting On a War” that day. Everyday waiting for the sky to fall. Is there more to this than that? Is there more to this than just waiting on a war? Because I need more. We all do. This song was written for my daughter, Harper, who deserves a future, just as every child does.” Op 5 februari verschijnt ‘Medicine at Midnight’, het tiende album van de Amerikaanse band.
Vandaag viert Francoise Hardy haar 77e verjaardag. Als frêle, mooie meisje stal ze de harten van miljoenen sneller met haar door haar zelf geschreven ‘Tous les garçons et les filles de mon âge’. Ze was toen nog maar zeventien. De zangeres en actrice tekende in 1961 haar eerste contract met het platenlabel Disques Vogue. Een jaartje later kwam haar debuutalbum ‘Oh oh Chéri’ uit. Dat ‘Tous les garçons et les filles’ was zo`n groot internationaal succes dat de zangeres medio jaren zestig door sommigen werd gepresenteerd als ‘Frankrijks antwoord op The Beatles’. Ze verkocht twee miljoen singletjes van het nummer. Het was geschreven door het schrijfteam van Johnny Hallyday.
In 1963 mocht Hardy Monaco vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, dat in Londen werd gehouden. De keuze van het gastland was verrassend, omdat zowel Frankrijk, dat een jaar eerder won, als Monaco (nr.2) en Luxemburg (nr.3) het festival niet wilden organiseren. Daar zong Francoise haar bijdrage ‘L’amour s’en va’. Het liedje bereikte de vijfde plaats. Die moest ze overigens delen met Frankrijk. (Alain Barriére) Met haar man Jacques Dutronc maakte ze in 1966 de stoute single ‘Mini mini mini’. Twee jaar later ontving ze de Grand Prix du Disque Académie Charles Gros. In Nederland bereikt Hardy met ‘Comment te dire adieu’ in 1969 een Tipparade notering.
In 2000 had ze een comeback met het album ‘Clair Obscur’. Haar zoon speelde gitaar en haar man zong het duet ‘Puisque vous partez en voyage’. Iggy Pop en Étienne Daho werkten ook mee aan de plaat. In 2008 bracht Françoise Hardy ook een autobiografie uit: Le désespoir des singes … et autres bagatelles, uitgegeven door Robert Laffont. Sinds een paar jaar was Francoise behoorlijk ziek en zweefde zelfs een tijdje tussen leven en dood. Maar ze schijnt er weer boven op te zijn, gelukkig. Zo kwam twee jaar terug nog haar 24e album ‘Personne d’autre’ uit.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 21 december 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Aldri i livet’ van Finn Kalvik . Een merkwaardige keuze zoverre, omdat het om een songfestivalbijdrage gaat van meer dan een half jaar eerder. Deze Noorse bijdrage had dus wel een hele lange aanloop nodig. Bij Songfestival liefhebbers is dit een hoogst interessante bijdrage gebleken. Naderhand.
Het festival vond plaats op 4 april 1981 in Dublin. Twintig landen namen deel, waaronder Cyprus, die zijn debuut maakte. Frankrijk (Jean Gabilou – ’Humanahum’)), Duitsland (Lena Valaitis – ‘Johnny Blue’) en het winnende Engeland (Bucks Fizz – ‘Making your mind up’) vormden de top drie. Noorwegen trad als 13e aan (aiiiii) met Finn Kalvik in een blauw voetbalshirt én gitaar. Helaas: hij sleepte 0 punten binnen en eindigde onderaan. Maar wat gebeurt er naderhand? Benny Andersson (ABBA) ging de single versie produceren van Kalvik en riep voor de backing vocals de hulp in van ABBA`s Agnetha en Frida. Het nummer verscheen ook in een Engelse versie: ‘Here in my heart’ met lyrics van Ralph McTell. Je weet wel: de man van ‘Streets of London’. Een hit bleef uit. Maar bij deze ABBA fan in hart en nieren stond het wekenlang op nummer 1.
Foo Fighters hebben vandaag hun nieuwe single ‘Waiting On A War’ uitgebracht. De single is de opvolger van het nummer ‘No Son Of Mine’, waar de band het nieuwe jaar mee inluidde. Het thema van het nummer is relevanter dan ooit. Dave Grohl schreef ‘Waiting On A War’ voor zijn dochter Harper, die net als Dave zelf, opgroeit in Washington DC, vlakbij het Capitool. Grohl legt uit:
“As a child growing up in the suburbs of Washington DC, I was always afraid of war. I had nightmares of missiles in the sky and soldiers in my backyard, most likely brought upon by the political tension of the early 1980’s and my proximity to the Nation’s Capitol. My youth was spent under the dark cloud of a hopeless future.
Last fall, as I was driving my 11 year old daughter to school, she turned to me and asked, “Daddy, is there going to be a war?” My heart sank in my chest as I looked into her innocent eyes, because I realized that she was now living under that same dark cloud of a hopeless future that I had felt 40 years ago. I wrote “Waiting On a War” that day. Everyday waiting for the sky to fall. Is there more to this than that? Is there more to this than just waiting on a war? Because I need more. We all do. This song was written for my daughter, Harper, who deserves a future, just as every child does.” Op 5 februari verschijnt ‘Medicine at Midnight’, het tiende album van de Amerikaanse band.
Op 12 januari 1980 kwam ‘Sara’ van Fleetwood Mac binnen in de Nationale Hitparade. Het liedje werd geschreven door Stevie Nicks en staat op het album ‘Tusk’. In de tijd dat ze dit nummer schreef, had ze een relatie met Eagles-bandlid Don Henley. Tijdens deze relatie zou ze zwanger zijn geraakt en abortus hebben gepleegd. In een interview in 1979 vertelde Nicks dat wanneer ze een ooit een klein meisje zou krijgen, ze haar “Sara” zou noemen. Tijdens een interview met Billboard magazine in 2014 bevestigde Nicks dit gerucht: “Als ik met Don was getrouwd en de baby had gekregen en ze was een meisje geweest, had ik haar Sara genoemd. Dat klopt, maar niet helemaal”.
Mick Fleetwood heeft zo zijn eigen versie over de geschiedenis van ‘Sara’. In zijn eigen autobiografie schreef hij dat het nummer “Sara” een referentie was naar zijn affaire met Stevie Nicks. Fleetwood en Nicks hebben een tijdje een relatie gehad. Maar volgens Fleetwood werd Nicks boos toen hij relatie met haar beste vriendin Sara kreeg. Dit was het einde van de relatie tussen Fleetwood en Nicks. Hoe dan ook: Fleetwood Mac sleepte er een Steunplaat én een Alarmschijf mee binnen. Het nummer bereikte de 14e plaats in de Nationale Hitparade.
Lijpe en Frenna bundelen hun krachten voor de nieuwe single ‘MANSORY’. Lijpe omschrijft de track op Instagram als een “street banger” en laat weten dat het de eerste single van zijn nieuwe plaat is. Het nummer prijkt intussen al op nummer 1 in de Spotify Top 100. Beide rappers behoorden het afgelopen jaar sowieso tot de meest beluisterde artiesten op de Nederlandse Spotify. De verse clip is opgenomen in Dubai. Deze week is ‘Mansory’ De DiXte op FunX.
Vandaag viert Rod Stewart zijn 76e verjaardag. Van harte! De Britse muzikant met zijn rauwe hese stem zit ruim vijftig jaar in het vak. Een niet geringe prestatie, niet waar? Toch leek het er aanvankelijk op, dat zijn carrière richting de sport zou gaan. Op jonge leeftijd wilde Stewart namelijk voetballer worden en speelde hij enige tijd bij Brentford FC. Voordat Rod de muziek business inging, werkte hij onder meer als grafdelver, afrasteringenbouwer en bezorger.
Begin jaren zestig begon Stewart`s carrière in de muziek toen hij zich als straatmuzikant aansloot bij folkzanger Wizz Jones. Dit gezelschap reisde door Europa tot ze in Spanje gearresteerd werden wegens landloperij en omdat de paspoorten van de leden verlopen waren. De muzikanten werden Spanje uitgezet en teruggestuurd naar Engeland.
Op het station van Twickenham werd hij ontdekt door Long John Baldry. Vanaf 1964 trad hij veel op met Shotgun Express, Steampacket, Long John Baldry, Julie Driscoll en Alexis Korner. Stewart bleef relatief onbekend totdat hij zich in 1967 aansloot bij de Jeff Beck Group. Niet voor lang: in 1969 verliet hij deze band om samen met Ron Wood over te stappen naar The Faces. Met hen scoorde hij een aantal hits, zoals “Stay With Me”. (1971) In datzelfde jaar verscheen ook Rod`s 3e solo album ‘Every picture tells a story’. Toen de daarvan getrokken single ‘Maggie May’ vaak op de radio werd gedraaid kreeg hij met het album en de single gelijktijdig een nummer 1 in Amerika en in Engeland. Ook de LP ‘Never a dull moment’ was succesvol.
Al snel overschaduwde de solo carrière van Rod het succes van The Faces. In 1973 stonden The Faces nog eenmaal in de Veronica Top Veertig met ‘Cindy Incidentally’. In 1974 viel The Faces uit elkaar. Na het uiteenvallen van de band, gingen de verschillende leden hun eigen weg. Ron Wood ging bij The Rolling Stones spelen; Ronnie Lane vormde de band Slim Chance; Kenney Jones ging na de dood van Keith Moon bij The Who spelen; en McLagan werd een sessiemuzikant. Rod Stewart ging definitief solo verder.
Zijn album “Atlantic Crossing” uit 1975 werd een daverend succes, en leverde hem de nummer 1 hit “Sailing” op in de Nederlandse Top Veertig. Ondanks al zijn grote successen toch de enige nummer 1 hit. Rod zong veel singles de hitlijst in, waarvan vele de top tien bereikten, zoals ‘Tonight’s the Night (Gonna Be Alright)’, ‘I don`t want to talk about it’, ‘You`re in my heart’, ‘Da Ya Think I’m Sexy?’, ‘Every beat of my heart’ en ‘Tom Trauber`s blues’ (Walzing Mathilda). In 2018 verscheen zijn laatste album ‘Blood red roses’.
In korte tijd heeft Froukje het met haar sterke Nederlandstalige tracks weten te schoppen tot één van de grootste beloften van 2021. Met de woorden “Froukje staat aan het begin van iets groots en meeslepends” riep De Volkskrant haar al uit tot één van de poptalenten van het jaar. Ook is ze deze maand uitgeroepen tot 3FM-talent en staat ze volgende week live op ESNS. De EP ‘Licht En Donker’ telt zes tracks en staat bol staat van intrigerende zanglijnen, gebracht met een natuurlijke nonchalance en talent voor melodie. De nieuwste single ‘Onbezonnen’ gaat over het verliezen van je onschuld met het ouder worden en de overtuiging dat bepaalde luchtigheid ook weer terugkomt. De videoclip bekijk je hier.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 26 oktober 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Desire’ van Future World Orchestra. Het nummer was een compositie van Bernard Oattes, Rob Van Schaik, Gerto Heupink, Robert Pot.
Achter Future World Orchestra ging het Twents synthesizerduo Robert Pot en Gerto Heupink schuil. Robert spaarde op jonge leeftijd zijn eigen toetsinstrumenten en een opnamestudio bij elkaar en in 1980 ontmoette hij Gerto Heupink, met wie hij samen muziek ging maken onder de naam Future World Orchestra, dat in 1981 opgericht. Nog datzelfde jaar slepen ze een platencontract in de wacht bij Dureco en namen diverse demo’s op. Een van deze demo’s werd opgemerkt door TROS-dj Wim van Putten, die de nummers regelmatig draaide in zijn programma LP-show. Met hun eerste single ‘Desire’, waarin werd samengewerkt met het project The Limit, is het gelijk raak. Naast veel airplay belandt het nummer op de 20e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
