Op 17 april 1971 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Nine by nine’ van John Dummer`s Famous Music Band. Het nummer werd geschreven door NIck Pickett, die op het nummer ook de viool bespeelde. Het instrumentale ‘Nine by nine’ was te vinden op hun derde album. John Dummer richtte de Britse bluesband op in 1965. Bij het derde album ‘John Dummer’s Famous Music Band’ (1970) vertrokken Kelly en Hall en werden vervangen door Nick Pickett (gitaar, viool en zang). Pietryga en Thomson bleven en kregen gezelschap van Chris Trengove (altsaxofoon). Op deze derde plaat stond ‘Nine by nine’, dat zowaar de 1e plaats bereikte in Frankrijk. In de Hilversum3 Top 30 bereikte deze single de 8e plaats. De groep werd in 1974 opgeheven. John Dummer werd promotiemanager, verbleef drie jaar bij MCA Records en een jaar bij Elektra Records. In 1977 werd hij drummer bij The Darts.
Op 19 en 26 december 1970 werd Stephen Stills uitgeroepen tot Alarmschijf op Radio Veronica met ‘Love the one you`re with’. Deze song pende hij zelf. Stills werd geïnspireerd tot het schrijven van ‘Love the one you`re with’ op een moment van heimwee naar zijn vriendin die op dat moment in Amerika verbleef, waarop Billy Preston tegen hem zegt: “Love the one you’re with!”. De single was te vinden op het album ‘Stephen Stills’ uit 1971. Het werd een bescheiden succes in Nederland. Het nummer bereikte de 18e plaats in de Veronica Top Veertig. Het werd door tal van artiesten gecoverd, zoals The Isley Brothers (1971), Bucks Fizz (1986) en Luther Vandross (1994).
Op 10 april 1971 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Underneath the blanket go’ van Gilbert O’Sullivan. Deze 6e Troetelschijf was de meest succesvolle tot dan toe, want het nummer zou de 2e plaats bereiken in de Hilversum 3 Top 30. Bij de concurrent, de Veronica Top Veertig werd dit nummer na ‘Nothing rhymed’ zelfs zijn tweede nummer 1 hit. Voor de productie tekende Gordon Mills. Achteraf niet zo`n handige keuze van Ray o’Sullivan om hem als producer aan te nemen.
Hoewel Gordon hem hielp aan zijn succes, was hij geen goede werkgever. Gilbert kreeg aanvankelijk maar 10 Britse ponden per week als financiële vergoeding. De rechter zou later dan ook oordelen in het voordeel van o ’Sullivan. In 1982 haalde de Ierse zanger maar liefst vijf miljoen pond binnen toen hij een rechtszaak tegen zijn voormalige manager Gordon Mills won. In een interview vertelde hij er later over: “Gordon is heel belangrijk voor mijn carrière geweest en ik heb zelfs een nummer voor zijn toen driejarige dochtertje (Clair) geschreven. Maar hij draaide door en had op een gegeven moment zelfs een eigen dieren- tuin met tijgers en gorilla’s. Het sloeg nergens op. Daarnaast wilde hij niet dat ik, net als mijn vriend Rod Stewart, met een Amerikaanse producer ging werken. Die conservatieve instelling heeft mijn carrière geen goed gedaan.”
Nederland is hem altijd dierbaar geweest. In de jaren zeventig heeft zelfs een korte tijd met een vriendin gewoond in Blaricum. Ten tijde van ‘Underneath the blanket go’ was zijn imago nog steeds opvallend: zijn outfit bestond destijds uit een bloempotmodel kapsel met een driekwart broek, bretels, hoge schoenen en een petje uit de crisistijd.
Elke dag staan we bij Hitzound stil bij de Alarmschijf. Het was de plaat die in 1969 officieel werd geïntroduceerd door Radio Veronica en werd wekelijks gekozen en veel gedraaid. (na het hele uur) Vanaf 1 november 1969 startte Radio Veronica officieel met de Alarmschijf. Daarmee is het de oudste, nog altijd gekozen hit tip van de Nederlandse radio. Voordat de DJ`s van het eerste uur de Tipparade gingen samenstellen was er al een voorlopige Tipparade in het leven geroepen bij de zee zender. Deze werd gestart door Rob Out en uitgezonden na de Veronica Top Veertig vanaf 15 juli 1967.
Op 12 december 1970 werden The Byrds uitgeroepen tot Alarmschijf op Radio Veronica met ‘Chestnut mare’. Het nummer werd geschreven door Roger McGuinn en Jacques Levy in 1969 en was bedoeld voor een geplande country rock musical: ‘Gene Tryp’. De musical kwam er uiteindelijk niet en dat terwijl McGuinn en Levy niet minder dan 26 songs hadden geschreven. Zes daarvan kwamen terecht op de goed ontvangen LP ‘Untitled’, waaronder ‘Chestnut mare’. In Engeland bereikte de single de 19e plaats. In de Veronica Top Veertig behaalden The Byrds de 15e plaats.
Op 3 april 1971 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 ging naar ‘Power to the people’ van John Lennon and The Plastic Ono Band. Deze 5e Troetelschijf was een politieke song, dat John Lennon zelf schreef. Hij produceerde de track samen met zijn vrouw Yoko Ono en Phil Spector. Het nummer past wat stijl betreft bij de eerdere makkelijk mee te zingen song ‘Give Peace a Chance’ (1969). De tekst ervan geeft uiting aan Lennons linksradicale en ook feministische opvattingen in een rebelse periode van eind jaren zestig, begin jaren zeventig, ten tijde van demonstraties tegen de Vietnam oorlog. John suggereert terloops dat activisten die zeggen te strijden tegen onderdrukking ook best naar zichzelf mogen kijken (“I gotta ask you comrades and brothers, How do you treat you own woman back home, She got to be herself, So she can free herself”).
‘Power tot he people’ werd tussendoor opgenomen in de Ascot Sound Studios tijdens de sessies voor het ‘Imagine-album’ van Lennon in februari 197. De Plastic Ono Band bestond bij deze gelegenheid uit hemzelf, Bobby Keys en Billy Preston, naast de vaste leden Klaus Voormann en Alan White. Achtergrondzang werd geleverd door Rosetta Hightower en een koor van “44 overigen”. De single bereikte de 4e plaats in de Hilversum 3 Top 30.
Op 5 december 1970 werd George Harrison uitgeroepen tot Alarmschijf op Radio Veronica met ‘My sweet Lord’. Het nummer was oorspronkelijk bedoeld voor het album ‘Encouraging Words’ van Billy Preston. Het nummer is geschreven in december 1969, toen Harrison en Preston in Kopenhagen verbleven. Naar eigen zeggen kwam de inspiratie voor ‘My Sweet Lord’ van het nummer ‘Oh Happy Day’ van de Edwin Hawkins Singers. ‘My sweet Lord’ stond op het driedubbel album ‘All things must pass’ van Harrison, waar o.a. ook ‘What is life’ op te vinden is. Het nummer werd wereldwijd een grote hit. George Harrison bereikte de eerste plaats in zowel Amerika als Engeland. In de Veronica Top Veertig was dat niet anders.
Het enorme succes had wel een staartje, want enkele maanden na de nummer 1 hit, begon één van de meest geruchtmakende rechtszaken in de muziekgeschiedenis. In 1963 brachten The Chiffons het nummer ‘He`s so fine’ uit. De uitgever van dit nummer, Bright Tunes Music Corp., klaagde Harrison aan voor het schenden van het auteursrecht. Volgens de aanklager vertoonde ‘My Sweet Lord’ opvallend veel overeenkomsten met ‘He’s So Fine’, vooral in het couplet van het nummer.
Harrison gaf toe dat hij het nummer van The Chiffons kende voordat hij ‘My Sweet Lord’ schreef, maar hij ontkende dat hij bewust de melodie van het nummer gekopieerd had. De rechter oordeelde op basis hiervan dat Harrison schuldig was aan het onbewust kopiëren van het nummer van The Chiffons. Mogelijke verklaring hiervoor was volgens de rechter dat er sprake was van een herinneringsvervalsing. Een groot deel van de royalty’s moest Harrison in 1976 afstaan aan Bright Tunes.
Het verliezen van de rechtszaak had een grote impact op de ex-Beatle, die in de tweede helft van de seventies de muziek even liet voor wat het was. Pas in 1979 hoorde de wereld weer van hem: hij financierde de film Life Of Bryan van Monty Python. En o ja: Harrison kocht later de rechten op van ‘He’s So Fine’.
Op 27 maart 1971 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 ging naar ‘The Heart of a woman’ van Casey And The Pressure Group. Deze track werd geproduceerd door Peter Koelewijn. Hoewel ‘The heart of a woman’ niet hoger reikte dan de 15e plaats in de Hilversum 3 Top 30, werd het liedje heel populair. Vooral ook omdat de concurrentie op de Noordzee het nummer gebruikten als tune. Radio Veronica zette het liedje onder de reclamespot van Berdi (bruiloftskleding) en Radio Noordzee gebruikte het nummer als filler (Steve Merike) en als tune van de Mike Ross show.
Onder de naam van Casey and the Pressure Group bracht Cees Schrama (jazzmuzikant en –producer) het album ‘Powerhouse’ uit. Hij heeft er dan onder meer al een carrière opzitten als muzikant bij Golden Earring (toen nog The Golden Earrings). De eerste hit van Casey and the Pressure Group stond daar trouwens niet op: ‘Soul tango’. (1970)
Op 28 november 1970 werden The Beach Boys uitgeroepen tot Alarmschijf op Radio Veronica met ‘Tears in the morning’. Deze prachtige plaat werd geschreven door bandlid Bruce Johnston, die tevens de zang op zijn rekening neemt op het nummer, en geproduceerd door de gehele band. Het nummer stond op de LP ‘Sunflower’. Het was hun 16e album en de eerste bij Reprise Records. Een commercieel succes was deze release echter niet. In Amerika en Engeland was ‘Add Some Music to Your Day’ een bescheiden hit. Beach Boys fans beschouwen ‘Sunflower’ echter over het algemeen als het beste album van de Beach Boys na ‘Pet Sounds’.
De schrijver van ‘Tears in the morning’, Bruce Johnston, was voorheen drummer in de liveband van Ritchie Valens, voordat hij bij de Beach Boys kwam. Opvallend genoeg werd ‘Tears in the morning’ geen hit in Amerika. Klonk het te Europees? Gelukkig werd de single wel in Nederland een groot succes: het de 4e plaats in de Hilversum 3 Top 30. De Belgische popgroep The Radios coverden het nummer voor hun debuutalbum ‘No Television’ uit 1990.
Op 13 maart 1971 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 ging naar ‘Right Wheel, Left Hammer Sham’ van the Tremeloes. Ze waren oorspronkelijk de begeleidingsband van Brian Poole. Als Brian Poole & the Tremeloes hadden zij in Engeland vanaf 1961 een reeks hits, waarvan ‘Do you love me’ in 1963 aldaar de eerste plaats van de hitparade bereikte. Toen het niet meer boterde tussen de leden van de begeleidingsband en hun voorman, gingen ze in 1965 elk hun eigen weg. Brian Poole verdween al snel in de anonimiteit. De vlam van the Tremeloes werd echter ontstoken en de band scoorde hit na hit!
The Tremeloes begonnen in 1967 aan een half decennium van hits, te beginnen bij het door Cat Stevens geschreven ‘Here comes my baby’. Er volgden meer successen, waarvan ‘Silence is Golden’ (1967) en ‘My little Lady’ (1968) de grootste waren. Maar met het liedje ‘Yellow river’ sloegen ze de plank mis. Toen componist Jeff Christie het nummer aan hen aanbood, wilden ze het aanvankelijk niet uitbrengen.
Daarom werd de band Christie ( rond Jeff Christie en de broer van gitarist Alan Blakley ) speciaal gevormd om het nummer uit te brengen, waarbij de zangpartij van Jeff Christie werd toegevoegd aan de reeds ingespeelde begeleiding van The Tremeloes. ‘Yellow river’ van Christie bereikte de 4e plaats in de Veronica Top Veertig. ‘Right wheel, left hammer , sham’ was één van de laatste hits van the Tremeloes en bereikte in de Hilversum 3 Top 30 de 27e plaats.
Op 21 november 1970 werd Neil Young uitgeroepen tot Alarmschijf op Radio Veronica met ‘Only love can break your heart’. Dit zelfgeschreven nummer was afkomstig van zijn elpee ‘After the gold rush’. Het was één van zijn succesvolste albums, waar o.a. Stephen Stills (zang) en Nils Lofgren (zang, gitaar, piano) op meespeelden. Maar ook Danny Whitten, Billy Talbot en Ralph Molina. Zij vormden de band Crazy Horse, die in de loop der jaren op veel albums van Neil Young heeft gespeeld. Op ‘After the goldrush’ stond ook de hit ‘Oh lonesome me’. Een andere classic is ‘Southern man’, een aanklacht tegen het reilen en zeilen van de Ku Klux Klan. Ten tijde van het verschijnen van ‘After the gold rush’ was Neil Young ook lid van Crosby, Stills, Nash & Young. ‘Only love can break your heart’ bereikte de 18e plaats in de Veronica Top Veertig.
