Elke dag staan we bij Hitzound stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 3 november 1973 werd ‘Paper Roses’ van Mary Osmond uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Tja, na het succes van haar broers (The Osmonds) en Donny in het bijzonder, kon het niet uitblijven dat ook Olive Marie Osmond een poging ging wagen. Met behulp van platenbaas Mike Curb koos Mary voor een country nummer. Ze was nog maar 14 jaar toen ze ‘Paper roses’ opnam, een cover van Anita Bryant (1960). Het werd een hele grote hit in vele landen, Nederland incluis. ‘Paper roses’ bereikte de 10e plaats in de Radio Noordzee Top 50.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 15 maart 1982 viel de keuze van Frits Spits op ‘Classic’ van Adrian Gurvitz. De liefde voor muziek deelde hij met zijn vader, maar dan net op een andere manier. Pa Gurvitz was vroeger de tourmanager van Cliff Richard & The Shadows.
Voordat Adrian succes kende als songwriter, speelde hij al in drie verschillende bandjes: The Gun, Three Man Army en The Baker Gurvitz Army. Met de eerst genoemde groep behaalde hij ook nog een hitje in Nederland: ‘Race with the the devil’. The Gun maakte dit plaatje in 1968. Niemand minder dan Jimi Hendrix speelde de riff van het nummer tijdens zijn nummer ‘Machine Gun’ op het Isle of Wight Festival in 1970. ‘Race with the Devil’ is later o.a. gecoverd door Judas Priest.
Als solo zanger werd ‘Classic’ van Adrian Gurvitz een top tien succes in Engeland. Ook in Australië werd deze ballad een behoorlijk groot succes. Helaas niet in Nederland, ondanks de airplay van Frits Spits. Maar een optreden bij Top Pop; dat gelukkig dan nog wel!
Op 26 januari 1980 kwam de Tarney Spencer Band binnen in de Nationale Hitparade met ‘Cathy`s clown’. Het was een cover van The Everly Brothers, die het als eerste single uitbrachten op hun nieuw platenlabel Warner Bros. Records en het zou een Amerikaanse nummer 1 hit worden. De Tarney/Spencer Band bestond uit het Engels/Australische duo Alan Tarney en Trevor Spencer. Ze brachten als groep drie albums uit: ‘Tarney and Spencer’ (1976), ‘Three’s a Crowd’ (1978) en ‘Run for Your Life’ (1979). Hun single “No Time to Lose” (1979) was in Amerika een veel gedraaid nummer op de album-georiënteerde rock radio stations en bereikte zowel in 1979 als 1981 de Billboard Hot 100.
Aan het einde van 1979 besloot het duo ieder zijn eigen weg te gaan en gingen de heren elk aan de slag als songwriter, sessie muzikant en producer. In Nederland kreeg de Tarney Spencer Band veel airplay met ‘Cathy`s clown’, want Frits Spits maakte er een Steunplaat. Het nummer bereikte de 29e plaats in de Nationale Hitparade.
Elke dag staan we bij Hitzound stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 27 oktober 1973 werd ‘Love will keep us together’ van Mac & Katie Kissoon uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Het nummer was een cover van Neil Sedaka, ook uit hetzelfde jaar. Sedaka produceerde zijn origineel met de mannen van 10cc. Twee jaar later maakte ook Captain & Tenille een heel succesvolle cover van ‘Love will keep us together’.
Het was niet voor het eerst, dat broer en zus Kissoon de Treiterschijf binnensleepten. Dat lukte al met ‘Freedom’ en ‘Song for everybody’. Aanvankelijk begonnen Mac en Katie als soloartiesten, wat Mac onder de naam Mack Kissoon in 1970 nog een hitje in Nederland opleverde met de single ‘Get down with it satisfaction’.
Een jaar later besloten Mac en Katie een duo te vormen en brachten de single “Chirpy chirpy cheep cheep” uit. Ze hadden de pech dat Middle of the Road tegelijkertijd hun versie in Europa uitbrachten, dat een veel grotere hit werd. Maar in Amerika werd de versie van Middle of the Road niet uitgebracht en dat scheelde: Mac & Katie Kissoon haalden met het nummer de twintigste plaats in de Billboard Hot 100! En de Treiterschijf voor ‘Love will keep us together’? Die bereikte de 10e plaats in de Radio Noordzee Top 50.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 1 maart 1982 viel de keuze van Frits Spits op ‘I`ve got to learn to say no’ van Richard Dimples Fields. Deze Amerikaanse zanger bleek zijn bijnaam ‘Dimples’ te hebben gekregen van een vrouwelijke aanbidder, die opmerkte dat hij altijd zo lief lachte.
In Amerika had Richard een redelijke hit in Amerika met ‘If It Ain’t One Thing, It’s Another’, dat in Nederland overigens helemaal niets deed. Ook niet in Engeland. Maar daar bereikte Dimples met ‘I’ve Got to Learn to Say No’ toch nog de Britse chart, al was het maar de 56e positie. In Nederland kwam deze Steunplaat niet verder dan drie weken in de Tipparade. Een sample van het nummer werd vijf jaar later gebruikt in de single ‘Learn to say no’ van Jody Watley ft. George Michael.
Elke dag staan we bij Hitzound stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 20 oktober 1973 werd ‘Won’t Somebody Dance With Me’ van Lynsey de Paul uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Het liedje was de opvolger van ‘Sugar me’, dat insloeg als een bom en de eerste plaats bereikte in Nederland. Lynsey vierde haar doorbraak in 1972. Eerst als songwriter: ze pende het nummer ‘Storm in a Teacup’ voor The Fortunes, ‘die er in Engeland een top 10 hit mee scoorden.
Nadat ze succes kreeg als songwriter, kreeg ze een platencontract aangeboden van Gordon Mills. Hij maakte eerder wereldsterren van Tom Jones, Engelbert Humperdinck en Gilbert o’Sullivan. Met haar debuutsingle ‘Sugar Me’ was het meteen raak. Het nummer behaalde de eerste plaats in de Nationale Hitparade. Met de opvolger ‘Won`t Somebody Dance With Me’ had ze een smaakvolle opvolger afgeleverd, dat echter niet zo`n grote hit werd. Lynsey sleepte er een 17e plaats mee binnen in de Radio Noordzee Top 50. Ze sleepte er wel een prestigieuze Ivor Novello Award mee in de wacht.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 1 maart 1982 viel de keuze van Frits Spits op ‘Down Under’ van Men at Work. Deze groep werd in 1979 opgericht en ‘Down under’ verscheen in Australië als debuut single. Maar dan wel als B-kantje! De band koos als officiële single voor ‘Keypunch Operator’.
De versie zoals wij `m kennen wijkt iets af van de eerste versie qua tempo en arrangement. In Nederland was ‘Down under’ na ‘’ Who can it be now’(1981) de tweede single. Intussen had Men at Work een platencontract getekend bij Columbia Records. Bij dit label verscheen hun debuutalbum ‘Business as Usual’. Colin Hay was één van de oprichters en één van de schrijvers van ‘Down under’. Hij legt uit waar het nummer, dat tot een klassieker is uitgegroeid, over gaat:
“Het refrein gaat eigenlijk over de ‘verkoop’ van Australië op een aantal manieren, de over-ontwikkeling van het land. Het is een nummer over het verlies van de geest van het land. Eigenlijk gaat het over het plunderen van het land door hebzuchtige mensen. Uiteindelijk juichen we het land toe, maar niet op een nationalistische manier en niet terwijl we met vlaggen zwaaien. Het is meer dan dat.” De single bereikt de 2e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Elke dag staan we bij Hitzound stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 13 oktober 1973 werd ‘Wovoka’ van Redbone uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Het was de titelsong van het album van de Amerikaanse band met Indiaanse roots. In de zomer van 1973 hadden ze al een nummer 1 hit weten te scoren met ‘We were all wounded at wounded knee’. Het nummer weerspiegelde de gevoelens van native Americans ten opzichte van het bloedbad van Wounded Knee.
De opvolger werd het nummer ‘Wovoka’ en was geïnspireerd op Wovoka (1856-1932), een groot spiritueel leider van indiaanse stammen in Amerika. Ook voor de mannen van Redbone was hij daarom een belangrijk persoon. Hij had geen aandeel in de gebeurtenissen rond het bloedbad, maar predikte juist geweldloosheid. De single ‘Wovoka’ schopte het tot een nummer 4 notering in de Radio Noordzee Top 50.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 22 februari 1982 viel de keuze van Frits Spits op ‘Say hello and wave goodbye’ van Soft Cell. Het was niet hun eerste, want in 1981 sleepten Marc Almond en Dave Ball ook een Steunplaat binnen voor ‘Tainted love’. Beide nummers stonden op hun debuutalbum ‘Non-Stop Erotic Cabaret’. Maar ‘Say hello and wave goodbye’, dat het duo samen schreef, kwam niet verder dan de Tipparade.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we bij Hitzound stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 15 februari 1982 viel de keuze van Frits Spits op ‘China’ van Huang Chung. De groepsnaam betekende in het Chinees zoveel als ‘perfecte toonhoogte’. De band werd opgericht in 1979 door Jack Hues (zanger/ gitarist), Nick Feldman (bassist), David Burnand (saxofonist) en Darren Costin (drummer). Wanneer het viertal overstapt naar een ander label veranderen ze hun naam in Wang Chung. ‘China’ was geplukt van hun titelloze debuut LP. ‘China’ bleef steken in de Tipparade. Hun grootste hit wordt ‘Dance hall days’.
