Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 17 augustus 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Start me up’ van The Rolling Stones. Het nummer belandde op het album ‘Tattoo you’, maar was al enkele jaren eerder geschreven. Om precies te zijn in 1975, in München, tijdens de Black And Blue-sessies.
Aanvankelijk was het nummer bedoeld als reggae-rock nummer. Maar na een aantal sessies (1978, Some Girls sessies) stopte de band met het nummer opnemen, tot 1980. De band dook diep in de archieven en vond zo`n vijftig opnames van de track. Het werd opnieuw opgenomen en Mick Jagger veranderde de tekst van Start Up naar ‘Start Me Up’. De sound verschuift van reggae-rock naar rock. Technicus Bob Clearmountain maakt vervolgens de eindmix en tot verbazing van de band wordt het nummer, geschreven door Mick en Keith, een internationale kraker. In de Nederlandse Top Veertig behaalde deze Stones single de 9e plaats.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 24 maart 1973 werd ’ Battering Ram’ van Mouth & MacNeal uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Ook deze single werd geschreven door de producer, die Willem Duyn (Mouth) en Maggie MacNeal (Sjoukje van ‘t Spijker) bij elkaar bracht: Hans van Hemert. De single was de opvolger van de top tien hit ’You-Kou-La-Le-Loupi’.
In 1971 was het meteen raak met ‘Hey You Love’. In Nederland bereikte deze debuut single ruim een jaar eerder de 5e plaats en werd opgevolgd door ‘How Do You Do’, wat hun grootste hit zou worden. Het bereikte in de Veronica Top Veertig de 1e plaats. In Amerika werd ‘How Do You Do’ hun eerste hit en wist het zelfs te schoppen tot een nummer 8 notering. Het leverde Mouth & MacNeal er een gouden plaat op voor meer dan een miljoen verkochte singles. Geen wonder dat het duo de Exportprijs wist binnen te slepen. In mei van 1972 bereikte ook ‘Hello- A’ de eerste plaats. Dat lukt niet met ‘’You-Kou-La-Le-Loupi’, die de 7e plaats behaald in de Veronica Top Veertig. In Duitsland werd ‘Battering ram’ uitgebracht als ‘Medizinnman’ en bereikte er de Top 20. In de Radio Noordzee Top 50 schopte de Treiterschijf ‘Battering ram’ het tot de 16e plaats.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 10 augustus 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Never gonna cry again’ van The Eurythmics. Waarmee maar weer eens bleek, hoe goed de neus voor nieuwe hits ontwikkeld was van deze Nederlandse radiomaker. Niet, dat dit een grote hit werd, maar het was wel de ontdekking van het duo.
‘Never gonna cry again’ was de debuutsingle van de Britse new wave tweetal, bestaande uit Annie Lennox en Dave Stewart. De twee ontmoetten elkaar aan het eind van de jaren zeventig. Al snel kregen ze een verhouding en richtten ze de groep The Catch op, samen met Pete Coombes. In 1977 werd The Catch omgedoopt tot The Tourists. De groep scoorde enkele hits in Engeland, waaronder een cover van Dusty Springfields ‘I Only Want to Be With You’. Slechte kritieken en spanningen binnen de groep leidden tot een split van de Tourists in 1980.
In 1980 ging de relatie tussen Stewart en Lennox over, maar ze besloten als muzikaal duo verder te gaan onder de naam ‘Eurythmics’. Hun debuutalbum ‘In the garden’ uit 1981 werd door critici goed ontvangen, maar verkocht slecht. ‘Never gonna cry again’ was afkomstig van deze LP. In Engeland een bescheiden hit (nr. 62) en in Nederland behaalden Eurythmics een Tipparade notering. Begin 1983 brak het duo wereldwijd door met het tweede album ‘Sweet Dreams’.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 17 maart 1973 werd ’Get down’ van Gilbert o’Sullivan uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Dit liedje was afkomstig van zijn album ‘I’m a Writer, Not a Fighter’. Raymond Edward O’Sullivan, zoals de Ierse zanger in het echt heet, schreef het nummer zelf. Het bracht hem ook de nodige ponden in zijn portemonnee, want het was een nummer 1 hit in Engeland, Ierland, Duitsland en Canada en bereikte de top tien van Amerika.
Intussen had Gilbert zijn imago ook aangepast. Zijn outfit met tot bloempotmodel geknipt haar en driekwart broek, bretels, hoge schoenen en een petje uit de crisistijd, verving hij voor een regular look. Tot opluchting van Gordon Mills, die hem ontdekte. ‘Get down’ werd later de inspiratiebron van de disco kraker ‘Get down tonight’, aldus Rick Finch van KC and the Sunshine Band. (1975) In de Radio Noordzee Top 50 scoorde Gilbert o’ Sullivan ook goed: ‘Get down’ bereikte de 5e plaats.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 3 augustus 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Get it up’ van New England. Deze Amerikaanse rockband was afkomstig uit Boston en werd in 1978 opgericht. New England werd ontdekt door Bill Aucoin, de manager van Kiss.
Hij brengt de band onder bij MCA Records. New England gaat de studio in om het eerste album op te nemen onder leiding van Paul Stanley en Mike Stone. In juni 1979 volgt de eerste single ‘Don’t ever wanna to lose ya’. Een hit in Amerika: het bereikt de Top 40 van Billboard. Ook met de opvolger ‘Hello Hello Hello’ hebben ze succes in Amerika. New England gaat toeren met Kiss : ze verzorgen het voorprogramma van hun Dynasty-tournee.
In 1980 volgt het tweede album ‘Explorer Suite’. Platenlabel is dan Elektra en John Fannon is de producer. Ze gaan dan op tournee met AC/DC, Styx, Rush, Saga en Journey. Ze vallen op bij Todd Rundgren, die hun derde album ‘Walking Wild’ produceerde. Van dit album komt de Steunplaat ‘Get it up’. Met dit nummer bereikt de groep een notering in de Tipparade, maar een hit wordt het niet. Daarna wordt het stil rond de band. Waldo en Shea vertrekken naar Alcatrazz. Gardner neemt een soloalbum op. In 2002 en 2006 volgen nog twee reünies, albums geven ze niet meer uit, behalve het retro-livealbum.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 10 maart 1973 werd ’Cindy Incidentally’ van The Faces uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Geschreven werd deze song door Rod Stewart, Ron Wood en Ian McLagan. De Britse rockgroep werd gevormd in 1969, nadat Steve Marriott de band Small Faces verliet om de eigen band Humble Pie op te richten.
De twee nieuwe leden Rod Stewart (zang) en Ron Wood gingen verder met de oude leden van de band Ronnie Lane (bas), Ian McLagan (keyboards) en Kenney Jones, (drums). De single ‘Cindy Incidentally’ volgde op het wereldwijde hit ‘Stay with Me’ uit 1971. De succesvolle solocarrière van Rod Stewart overschaduwde echter al snel die van de Faces. Rod had al solo hits op zijn naam gezet. Zo had hij met ‘Maggie Mae’ in 1971 een nummer 3 hit gescoord in de Veronica Top Veertig. The Faces maakten nog een studioalbum, ‘Ooh La La’, om in 1975 te besluiten uit elkaar te gaan.
Na het uiteenvallen van de band, gingen de verschillende leden hun eigen weg. Ron Wood ging bij The Rolling Stones spelen; Ronnie Lane vormde de band Slim Chance; Kenney Jones ging na de dood van Keith Moon bij The Who spelen; en McLagan werd een sessiemuzikant. Rod Stewart bouwde zijn solo carrière uit en stond in de zomer van 1975 al op nummer 1 met ‘Sailing’.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 27 juli 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Chant no.1’ van Spandau Ballet. Ruim twee maanden eerder viel de groep ook al in de prijzen bij Frits, want op 4 mei van dat jaar koos hij ‘Muscle bound’ als Steunplaat. Ook ‘Chant no.1.’ is geschreven door gitarist Gary Kemp. Deze single was geplukt van het album 2e ‘Diamond’. In Engeland bereikte de single de 1e plaats. In de Nederlandse Top Veertig kwam ‘Chant no.1’ echter niet verder dan de 31e plaats. De single werd o.a. gesampeld door Tag Team (1993), die er ironisch genoeg een wereldhit scoorden met ‘Whoomp!’. (There It Is)
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 3 maart 1973 werd ’My girl Donna’ van The Buffoons uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. De groep uit Twente ontstond in 1966 uit The White Rockets. Al met hun eerste single ‘Tomorrow is another day’ scoorden ze in 1967 een top tien succes. Het was een cover van de Engelse The Ivy League. Daarna volgt een topjaar voor de close harmony band, want ze hebben succes met hun debuut plaat ‘Looking ahead’, toeren diverse malen door Engeland en bereiken met vier singles de hitlijst, waaronder de top tien hit ‘It`s the end’.
1969 is de groep een stuk minder succesvol, maar: John Lennon nodigt de groep uit om aan zijn bed te zingen tijdens zijn Bed-Inn For Peace met Yoko Ono. Lennon had The Buffoons gezien in het TV programma Tros-Jam. Toch duurt het tot 1973 voordat The Buffoons opnieuw een hit scoren. Dat was met de Treiterschijf ‘My Girl Donna’. Het nummer was al in 1958 geschreven door Ritchie Valens en heette toen simpelweg ‘Donna’. Het was een ode van Valens aan zijn high school sweetheart Donna Ludwig. Het werd Ritchie`s grootste hit in Amerika en bereikte de 2e plaats. In de Radio Noordzee Top 50 behaalde de versie van The Buffoons de 5e plaats. Het werd dat jaar ook gebruikt voor de reclame van het Veronica-CBS popfestival.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 20 juli 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Lizard in a bed’ van Wisdom & The All Stars. Wie kent deze plaat eigenlijk nog? Ik in elk geval niet! Deze reggae crossover werd drie jaar eerder al op de plaat gezet en werd geproduceerd door Sonia Pottinger. Waarom het dan in 1981 door Frits in de spotlights werd gezet? Wie meer weet mag het zeggen!
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 24 februari 1973 werd ’Maybe Tomorrow, Maybe Tonight’ van Earth & Fire uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Dit nummer kwam van de het conceptalbum ‘Atlantis’, met op de A-kant een spirituele trip over de opkomst en ondergang van dat mythische rijk. De B-kant bevatte vijf lossen nummers, waaronder het energiek en gedreven ‘Maybe tomorrow, maybe tonight’. Het album ‘Atlantis’ bereikte de gouden status. Bij de concurrenten van Radio Veronica werd het nummer ook uitgeroepen tot Alarmschijf.
Earth & Fire brak drie jaar eerder door met de single ‘Seasons’, geschreven door Golden Earring-gitarist en -zanger George Kooymans. Het nummer bereikte een tweede plaats, en nog in hetzelfde jaar maakte Earth & Fire hitsingles als ‘Ruby is the one’ en ‘Wild and exciting’. Met het album ‘Song of the Marching Children’ bracht de groep één van de eerste Nederlandse conceptalbums uit.
Langzaam maar zeker verlegde Earth & Fire de muzikale koers naar symfonische rock. Gerard Koerts introduceerde de mellotron, die al eerder gebruikt werd door de Britse Moody Blues, in de Nederlandse popmuziek. Het instrument bleef jarenlang typerend voor de sound van de band. Met Jaap Eggermont als producer maakte Earth & Fire in 1972 voor het eerst een nummer één-hit: ‘Memories’. Ook in de daaropvolgende jaren scoorde de band een aantal hits, waaronder ‘Maybe tomorrow, maybe tonight’, dat de 2e plaats behaalde in de Radio Noordzee Top 50.
