Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 13 juli 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Cowboys stay on longer’ van Hank Wankford. Wie kent deze plaat eigenlijk nog? Hij is een country & western zanger, afkomstig uit het Britse Wangford. Hoe Samuel Hutt, zoals hij werkelijk heet, aan zijn artiestennaam komt, is dat nu wel duidelijk. Als songwriter schreef hij onder de naam Sam Hutt. Dankzij een ontmoeting met voormalig Byrds-lid Gram Parsons, raakte hij geïnspireerd in country muziek. Acht albums maakte hij, waarvan ‘Holey holey’, dat dit jaar uitkwam, de nieuwste is. ‘Cowboys Stay On Longer’ deed overigens helemaal niks in Nederland.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 17 februari 1973 werd ’Ik ben een aap’ van Nico Haak uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. De voormalig autospuiter uit Delft had al twee Nederlandstalige hits op zijn naam gebracht. Een jaar eerder brak hij door in Nederland met ‘Het whiskeylied’.
Maar de eerste stappen in de muziekwereld zette hij met Martin Stoelinga, de manager van After Tea. Hij bracht Nico Haak in contact met Polle Eduard, gitarist van dezelfde band. After Tea had al succes geboekt met een Nederlandstalig nummer. Maar dan onder de naam De Martino’s met ‘Moest dat nou’, wat een parodie was op de smartlappen van de Heikrekels. Onder de schuilnaam A.Lopikerwaard schrijft Polle het nummer ‘Ik Wil Zo Graag In Mijn Leven’. Geproduceerd door Han Grevelt. Een succes wordt de single niet, maar het duo heeft de smaak te pakken. Eduard schrijft de muziek, waarna ze samen bij Haak thuis de teksten verzinnen.
Onder de naam De Paniekzaaiers duiken Polle Eduard en Nico Haak de studio in. Peter Koelewijn wordt erbij gehaald als producer en medecomponist. Wat kan er nog misgaan? Nou, niks dus: ‘Het Whiskeylied’ wordt de eerste Haak hit in de Veronica Top Veertig. De naam verandert in Nico Haak & De Paniekzaaiers en de single Tango Johnny doet het in de zomer van 1972 ook goed. Voordat de “Joekelille’ in 1973 Nico`s eerste top tien hit wordt, komt eerst ‘Ik ben een aap’ uit. Het nummer flopte.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 29 juni 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Ghost town’ van The Specials. Toetsenist en frontman Jerry Dammers schreef het nummer en het werd in Engeland een vette nummer 1 hit. De single valt op door de spookachtige intro en de jazzy downbeat-sfeer.
De inspiratie voor ‘Ghost town’ hing samen met de gevolgen van het Margaret Thatcher-beleid. Er hing dreiging in de lucht; geen nacht in een disco compleet zonder een gevecht, Skinheads die iedereen aanvielen die hen kwaad maakte, met messen in de aanslag. Het eerste deel van ‘Ghost town’ belicht de sluiting van de club Tiffany’s wegens “too much fighting on the dancefloor”. Het tweede couplet gaat over werkloze jongeren die aan hun lot worden overgelaten en uit verveling elkaar te lijf gaan. “People getting angry” was precies wat er gebeurde toen ‘Ghost Town’ in de week van 11 juli 1981 op nr. 1 stond; overal in Engeland braken rellen uit.
Het werd één van de grootste hits van The Specials en bereikte de 12e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Binnen de band rommelt het en na een uitgebreide tour stappen Terry Hall, Lynval Golding en Neville Staple uit de band om door te gaan als een trio. Ze noemen zich Fun Boy Three. Dit slaat in als een bom en de anderen voelen zich verraden. De overgebleven leden kunnen om juridische redenen de naam The Specials niet houden en noemen zich Special AKA.
Een heleboel jaren en bandwisselingen verder hebben The Specials in 2019 het album ‘Encore’ uitgebracht. Het eerste sinds More Specials, waarop Terry Hall, Lynval Golding en Horace Panter samenspelen. De plaat bereikte de 1e plaats in de Britse album chart.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 10 februari 1973 werd ’Do you wanna touch me’ (Oh yeah) van Gary Glitter uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Achteraf nogal wrang, een nummer met teksten als “Every growin’ boy needs a little joy”, want: de glamrocker pleegde misbruik met kinderen in de seventies, op het hoogtepunt van zijn carrière.
Glitter werd in 2015 schuldig bevonden aan sex met een meisje van twaalf, een poging tot verkrachting en vier aanrandingen. Een van zijn slachtoffers, die hij probeerde te verkrachten, was een meisje van tien jaar. In 1973 was van dit alles nog niks bekend en was Gary razend populair. Met ‘Rock and roll, part 2’ uit 1972 had hij in Nederland zijn eerste hit. Hij baarde vooral opzien met zijn haar: een tulbandachtige vorm met in het midden van het voorhoofd een pluk haar. Die eerste hit kwam bijna onverwacht. Voor een optreden in het populaire Top of the Pops moest in alle haast een begeleidingsband bij elkaar gezocht worden: The Glitter Band.
Top of the Pops bleek ongewild ook van belang te zijn met Glitter`s ontmaskering. Na zijn dood, bleek de populaire DJ en Top of the Pops presentator Jimmy Savile honderden slachtoffers seksueel misbruikt te hebben. De verdenkingen tegen Gary Glitter waren kennelijk naar boven gekomen in het onderzoek naar de in 2011 overleden Savile. Begin 2015 werd Glitter veroordeeld tot zestien jaar cel.
‘Do you wanna touch me’ (Oh yeah) schreef Glitter samen met producer Mike Leander en werd zijn derde hit. Het bereikte de 4e plaats in de Radio Noordzee Top 50.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 29 juni 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘There’s a Guy Works Down the Chip Shop Swears He’s Elvis’ van Kirsty MacColl. Het nummer van de roodharige Britse was afkomstig van Desperate Character’’ , haar debuut LP. Het werd een bescheiden hit in de Nederlandse Top Veertig. De release volgde o.a. op het zelfgeschreven ‘They don`t know’, dat flopte. (Tracey Ullman wist er in 1983 een top 10 hit mee te scoren in Nederland)
Een tweede album werd opgenomen maar bleef op de plank liggen doordat het label Stiff Records failliet ging en niemand haar contract wilde overnemen. Maar enkele jaren daarna belandde Kirsty op de 7e plaats in de Britse charts met ‘A brand new England’, een cover van Billy Braggs. Op haar verzoek schreef Billy er een extra couplet bij. Daarnaast deed ze veel sessiewerk als achtergrondzangeres en droeg vaak bij aan albums die werden geproduceerd door haar man Steve Lillywhite (waaronder albums van Morrissey, Van Morrison en de Talking Heads). In 1987 werd ‘Fairytale of New York’, haar duet met Shane MacGowan van The Pogues, uitgebracht en het groeide uit tot haar grootste hit. Het nummer werd meerdere malen met succes uitgebracht.
Kirsty heeft daar zelf niks meer aan: tijdens een vakantie in Mexico met haar familie in 2000 werd ze tijdens het duiken geraakt door een motorboot en stierf ter plekke. De bestuurder van de boot was schuldig, maar met 40 euro boete was de zaak afgedaan. Hoe de bestuurder er zo gemakkelijk van af kwam? De boot bleek eigendom van een invloedrijke miljonair, die al zijn connecties gebruikte om het onderzoek te frustreren om zodoende zelf buiten schot te blijven. Triest.
Billy Bragg brengt Kirsty MacColl tijdens zijn live-optredens nog steeds een bescheiden hommage door het extra couplet van ‘A New England’ steevast aan haar op te dragen.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 3 februari 1973 werd ’Big six’ van Judge Dread uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Deze Britse reggae- en ska-muzikant had een kleurrijk verleden voordat hij uiteindelijk een platencarrière kreeg. Ga maar na: hij werkte als uitsmijter, worstelaar (met de bijnaam “De Gemaskerde Beul”), deurwaarder en bodyguard. Soms werd hij aangenomen om de veiligheid te garanderen van The Rolling Stones.
Ook nam hij een baan aan als incasso-agent voor Trojan Records en was te horen als DJ bij de plaatselijke radio. Via zijn baan als uitsmijter in een Londense nachtclub ontmoette hij Jamaicaanse artiesten als Derrick Morgan en Prince Buster.
Judge Dread nam zijn podiumnaam over van een lied van Prince Buster en de titel Big Six verwijst naar Prince Busters hit Big 5 uit 1969. Toen Prince Buster ‘Big 5’ opnam, een grote underground-hit, reageerde Hughes daarop met de opname van zijn eigen Big Six, gebaseerd op Verne & Sons Little Boy Blue. Lee Gopthal, de baas van Trojan Records, liep er helemaal warm voor en terecht: Onder de artiestennaam Judge Dread werd ‘Big Six’ werd in Engeland een grote hit. Er werden 300.000 exemplaren verkocht en de single verbleef 27 weken in de Britse charts. In 1973 plaatste de single zich op de toppositie in Afrika. Niet in de Radio Noordzee Top 50. Daar bereikte het nummer de 26e plaats.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 22 juni 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Verjaardagsfeest’ van de Frank Boeijen Groep. Een eigenzinnige keuze, want het was het B-kantje van Frank`s single ‘Transport uit Bangkok’. Daarmee was de toon gezet door de zanger uit Nijmegen met karakteristiek hees stemgeluid en dromerige melancholieke teksten.
Na de middelbare school stortte Boeijen zich volledig in de muziek. Samen met Wout Pennings werd in 1977 in eigen beheer een album uitgebracht: “Frank Boeijen en Woutje Pennings”. Via Pennings belandde het album in 1978 bij platenmaatschappij CNR.
Boeijen en Pennings kregen van CNR de gelegenheid om onder productionele leiding van Rob de Nijs het album, inclusief vier nieuwe nummers, opnieuw op te nemen. In 1979 gingen Pennings en Boeijen uit elkaar. Met Wanders, Busch, gitarist Will Theunissen en toetsenist Jos Haagmans richtte Boeijen vervolgens de Frank Boeijen Groep op. Het eerste optreden was in Doornroosje, in zijn eigen stad Nijmegen. De debuut single ‘Verjaardagsfeest’ kreeg veel airplay, maar struikelde desondanks in de Tipparade. Hij zou nog twee jaar moeten wachten op zijn eerste notering in de Nederlandse Top Veertig met ‘Linda’.
De Frank Boeijen Groep zou in de eighties daarna vele hits afleveren, zoals ‘Zwart wit’, Kronenburgpark’ en ‘Zeg me dat het niet zo is ‘. Frank Boeijen sleepte al meerdere Edisons in de wacht en werd in 2000 geridderd in de orde van Oranje-Nassau. Hij is nog steeds actief in de muziek business.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 27 januari 1973 werd ’But I do’ van Bobby Vinton uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Het nummer werd geschreven door Paul Gayten en Robert Guldry en werd volop gecoverd in de loop der jaren. Clarence ‘Frogman’ Henry maakte er begin jaren zestig een grote hit van, maar toen nog met de titel ‘I Don’t know why’. (o.a. ook The Walker Brothers en Tom Jones namen het liedje op)
De Amerikaanse zanger had vooral succes in eigen land met suikerzoete liefdesliedjes. Zoals ‘Roses are red’ (1961), dat een nummer 1 succes was in Amerika. Ook ‘Blue velvet’, ‘There I`ve said it again’ en ‘Mr.Lonely’ bereikten in Amerika de nummer 1 positie. In Nederland scoorde Bobby Vinton niet zoveel hits. Maar in 1972 werd ‘Sealed with a kiss’ (een cover van Bryan Hyland) wel een top 10 hit. Zover schopte ‘But I do’ bij lange na niet: het liedje bleef steken op nummer 39 van de Radio Noordzee Top 50.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 15 juni 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Body Talk’ van Imagination. Het was de eerste single van het groep, bestaande uit Leee John, Ashley Ingram en Errol Kennedy. De eerst genoemde twee mannen schreven samen muziek, allereerst in een band genaamd Fizz. Toen ze auditie deden voor een andere band, Midnight Express, ontmoette ze het derde lid van Imagination.
De bandnaam was gekozen als eerbetoon aan zanger John Lennon. Ze maakten soul-, disco- en dancemuziek. Ze hebben tussen 1981 en 1983 wereldwijd 4 platina, 9 gouden en 12 zilveren platen behaald. Niet slecht: met de single ‘Just an illusion’ bereikten ze in 982 hun enige top tien hit. Maar ‘Body talk’ deed het ook lang niet slecht; het behaalde de 11e plaats in de Nederlandse Top Veertig. In 1992 ging de band uit elkaar.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 8 juni 1981 viel de keuze van Frits Spits op ‘Going back to my roots’ van Odyssey. Het nummer werd gepend door Lamont Dozier, van het beroemde Motown-songwriters en producers trio Holland-Dozier-Holland. Het liedje was geïnspireerd op het beroemd geworden boek Roots: Wij zwarten. (Alex Haley , 1976) Maar zijn versie werd nergens een hit.
Maar wel voor Odyssey. Oorspronkelijk een trio, bestaande uit de zusjes Lopez: Lillian, Louise en Carmen. Aanvankelijk traden ze op als The Lopez Sisters. Als Carmen er de brui aan geeft, neemt Tony Reynolds haar plaats in. Maar niet voor lang: wanneer het debuutalbum uitkomt, vertrekt hij alweer. Bil McEachern komt de groep versterken, net als Lilian’s zoon Steven Collazo. De leadzang op ‘Going back to my roots’ werd afgeleverd door McEachern. Het nummer bereikte, net als de vorige single ‘Use it up and wear it out’, de 4e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
