Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 23 februari 1981 viel de keuze van Frits Spits op Ultravox met ‘Vienna’. Dit nummer van de Britse band met frontman Midge Ure was geïnspireerd op de klassieke film noir The Third Man. Het speelt zich af in een door de Tweede Wereldoorlog verwoest Wenen.
Het was de eerste single waar Midge Ure de leiding had in Ultravox. Hij maakte in de seventies nog deel uit als gitarist van Slik, dat succesvol was met verschillende singles zoals ‘Forever and ever’ (1975) en ‘Requiem’. (1976) Met Steve Strange en Rusty Egan richtte Midge Ure later de synthesizerpopgroep Visage op, die in 1981 bekend werd met de hit ‘Fade to grey.
Midge Ure kwam in 1979 via Billy Currie (Visage) bij de New Romantics-band Ultravox terecht, waar hij John Foxx als zanger opvolgde. De combinatie van het synthesizergeluid van Ultravox met het muzikale verleden van Midge Ure in pop en rock pakte succesvol uit. Begin 1981 scoorde de band een grote hit in de Nederlandse Top Veertig met ‘Vienna’, de titeltrack van het album van Ultravox uit 1980. De LP deed eerst maar weinig, totdat het platenlabel Chrysalis een peperdure video liet maken voor ‘Vienna’. De clip werd vrijwel onmiddellijk opgepikt en gaf het noodzakelijke duwtje naar de hitlijsten. Tot dan toe was ‘Vienna’ de duurst gemaakte clip en het leverde Ultravox een spetterende nummer 1 hit op in Nederland. Ook het album werd alsnog een groot succes.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 30 september 1972 werd ’I think I love you’ van Partridge Family uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Het was de debuutsingle van een Amerikaans muzikaal gezin in een sitcom serie, dat vier seizoenen liep, van 1970 tot 1974. De hoofdrol werd gespeeld door Shirley Jones als Shirley Partridge, een weduwe met vijf kinderen. De belangrijke rol als oudste zoon Keith werd gespeeld door David Cassidy, die daarmee als tieneridool doorbrak.
‘I think I love you’ was de eerste single uit de eerste aflevering in 1970. In Nederland is het dan geen hit, maar in Amerika wél: in november van dat jaar staat het nummer op de eerste plaats in de Billboard Top 100. In Nederland bereikt ‘I think I love you’ in 1972 de eerste plaats in de Radio Noordzee Top 50. Het nummer staat dan op een maxi-single, met ‘Breaking up is hard to do’ en ‘I`ll meet you halfway’. Wanneer David Cassidy in 1974 besluit uit de serie te stappen, valt direct het doek voor de Partridge Family, en Cassidy heeft dan intussen al succes als solo zanger.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 16 februari 1981 viel de keuze van Frits Spits op Rosetta Stone met ‘Hiding From Love’. Deze band was afkomstig uit Noor Ierland en had o.a. Ian Mitchell, ex-gitarist van Bay City Rollers, in zijn gelederen. De single ‘Hiding from love’ werd gepend door Bryan Adams. Een garantie voor een hit was dat helaas niet: het liedje struikelde in de Nederlandse Tipparade.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 23 september 1972 werd ‘Who was it?’ van Hurricane Smith uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Hij begon zijn carrière als geluidstechnicus bij platenmaatschappij EMI in 1960. In die hoedanigheid werkte hij vanaf 1962 samen met muziekproducer George Martin aan de eerste albums van The Beatles.
Het laatste album waarbij hij betrokken was, is het in 1965 uitgebrachte “Rubber Soul”. Smith werkte daarna als muziekproducent en produceerde onder andere drie albums van Pink Floyd, waaronder hun debuutalbum uit 1967, “The Piper at the Gates of Dawn”. Smith schreef ook zelf muziek, al was ‘Who was it?’ niet van hem, maar van Gilbert o’Sullivan. Het stond op diens album ‘Back to front’. (1972) In totaal wist Smith vier hits te scoren: ‘Don`t let it die’(1971), ‘Oh babe, what would you say’(1972), ‘My mother was her name’ (1973) en ‘Who was it?’, dat de 11e plaats bereikte in de Radio Noordzee Top 50. Hurricane Smith overleed op 85-jarige leeftijd in 2008.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 9 februari 1981 viel de keuze van Frits Spits op The Pretenders met ‘Message of love’. Chrissie Hynde, de frontvrouw, schreef dit nummer zelf. Het stond op het album ‘Pretenders II’, waar eerder ‘Talk of the town’ ook al wist te scoren.
Chrissie komt oorspronkelijk uit Amerika, maar verhuisd naar Engeland, waar ze aan de slag gaat als muziekjournaliste bij New Musical Express. Niet voor lang, want binnen een jaar heeft ze een job bij het roemruchte koppel Malcolm McLaren en Vivienne Westwood als verkoopster in hun modewinkel SEX. Daar ontmoet ze veel mensen in de muziekscene. Ze loopt al tegen de 30 als ze concludeert: ‘Iedereen die ik in mijn leven had ontmoet zat nu in een band. Ik had intussen geen enkele hoop dat het voor mij nog zou gaan gebeuren, maar ik was zo gewend aan fiasco’s dat ik, als een karrenpaard op weg naar de lijmfabriek, gewoon door bleef gaan.’
In 1979 gebeurt het dan toch: Hynde ontmoet Peter Farndon, James Honeyman-Scott en Martin Chambers en formeert The Pretenders. Januari 1980 staat hun debuutalbum “Pretenders” op nummer 1 in de hitlijsten van zowel Engeland als Hynde’s geboorteland Amerika. Ook hier was het album een succes, al bleef het steken op 14 in de Nederlandse Album chart. De track ‘Brass in pocket’ was afkomstig van deze debuutplaat en werd hun eerste hit in Nederland. Het nummer ‘Message of love’ werd hun derde succes en bereikte de 30e plaats in de Nederlandse Top Veertig.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 16 september 1972 werd ‘Amor amor’ van Rod McKuen uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Een behoorlijk oud nummer was, want het liedje werd voor eerst op single werd gezet door de Mexicaanse actrice Chela Campos (1922-1982). Het nummer werd in 1944 gebruikt in de Amerikaanse film Broadway Rhythm. Maar toen zong hoofdrolspeelster Ginny Simms het nummer.
In datzelfde jaar bereikten vier uitvoeringen van het lied de Amerikaanse hitparade. De meest populaire werd afgeleverd door Bing Crosby, die er een 2e plaats mee bereikte. In de sixties nam o.a. Ben E King het nummer ook op. Toch zou in Nederland alleen de uitvoering van Rod McKuen een hit worden. Feitelijk zelfs twee keer: in 1972 en 1978. McKuen brak in 1971 door dankzij zijn optreden in het tv-programma Voor de vuist weg van Willem Duys. Hij scoorde een nummer 1 hit met het anti-oorlogslied ‘Soldiers Who Want To Be Heroes’ en daarna nog een superhit met ‘Without a Worry in the World’. Dat lukte met ‘Amor amor’ niet. In 972 bereikte het nummer de 42e plaats in de Radio Noordzee Top 50. Zes jaar later zou de single het alsnog beter doen in de Nederlandse Top Veertig, met een nummer 10 notering.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 2 februari 1981 viel de keuze van Frits Spits op Yarbrough & Peoples met ‘Don`t stop the music’. Dit Amerikaanse duo bestond uit Cavin Yarbrough en Alisa Peoples. Zij kennen elkaar al van kinds af aan door de gezamenlijke pianolessen die zij kregen.
Lonnie Simmons bracht het duo in 1979 voor het eerst als duo bij elkaar en sloot een contract af voor een eerste album. De track “Don’t Stop the Music” stond op deze LP (‘The two of us’), dat in Nederland een grote hit werd. Het liedje, dat het tweetal zelf schreef, bereikte de 2e plaats in de Nederlandse Top Veertig. Het nummer is in de loop van de tijd in meer dan 50 songs gesampled. Zoals in ‘Gangsta lovin’ van Eve ft. Alicia Keys (2002) en ‘Fuck the music’ van Avicii (2009).
Bij die ene hit bleef niet. Het duo bleef de volgende jaren succesvol met meerdere releases, waarvan ‘Heartbeats’ het meest succesvol was en opnieuw een top tien hit noteerde. (1983) In januari 1987 trouwden Cavin en Alisa in Las Vegas. In 2009 waren ze nog in de musical Blind Lemon Blues in een theater in New York te zien. Tegenwoordig zijn ze muziekproducenten van het bedrijf Yarbrough and Peoples Productions.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 9 september 1972 werd ‘Sugar me’ van Lynsey de Paul uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Een schot in de roos! Met het nummer scoorde ze een hele grote hit. Haar eerste als zangeres. Ze maakte eerst naam als songwriter: zo pende ze het nummer ‘Storm in a Teacup voor The Fortunes. Het leverde de groep in Engeland een top 10 hit mee op. ‘Als kind studeerde Lynsey op piano en op amper 16 –jarige leeftijd ging ze naar de kunstacademie. Ze ontwikkelde daar haar tekentalent, dat haar later goed van pas kwam, toen ze platenhoezen ging ontwerpen.
Nadat ze succes kreeg als songwriter, kreeg ze een platencontract aangeboden van Gordon Mills. Hij maakte eerder wereldsterren van Tom Jones, Engelbert Humperdinck en Gilbert o’Sullivan. Met haar debuutsingle ‘Sugar Me’ was het meteen raak. Het nummer bereikte de eerste plaats in de Radio Noordzee Top 50. Met de opvolger ‘Won`t Somebody Dance With Me’ had ze een smaakvolle opvolger afgeleverd, dat echter niet zo`n grote hit werd. Ze sleepte er wel een prestigieuze Ivor Novello Award mee in de wacht.
Ondertussen bleef Lynsey ook schrijven voor andere artiesten, zoals Ringo Starr, Continental Uptight Band en Vera Lynn. In 1977 deed Lynsey de Paul mee aan het Eurovisie Songfestival. Samen met Mike Moran vertegenwoordigde ze Engeland met ‘Rock Bottom”. Daarmee eindigde het duo op de 2e plaats in de finale achter Frankrijk. Lynsey overleed in 2014 op 66-jarige leeftijd, vermoedelijk aan de gevolgen van een hersenbloeding.
Op 24 juli 1978 ging de Steunplaat van Frits Spits van start. Elke dag staan we stil bij alle opeenvolgende keuzes van de DJ, dat met De Avond Spits één van de meest legendarische radioprogramma`s was op de Nederlandse radio. Niet alleen dankzij de wekelijkse Steunplaat, maar ook met populaire rubrieken als “Kruip in de huid van…” en bovenal “De Poplimerick”. Op 26 januari 1981 viel de keuze van Frits Spits op Phil Collins met ‘In the air tonight’. Het was zijn eerste solo single. Daarvoor was Collins aan de slag als drummer bij Genesis, met wie hij enkele bescheiden hits scoorde, zoals : ‘Follow you, Follow me’ en ‘Turn it on again’.
Het is 1980 als Phil Collins terugkeert van een wereldtour met Genesis, dat zo`n drie jaar in beslag nam. Vrouwlief Andrea had niet zo’n fijne boodschap, toen hij terug naar huis kwam. Ze ging hem verlaten. Voor de klusjesman met wie ze een affaire was begonnen tijdens zijn afwezigheid. Hoe nu verder? Zijn mede-bandleden waren intussen begonnen aan wat soloprojecten, dus Phil had wat tijd voor zichzelf. Heel veel tijd. Tijd om zijn oude slaapkamer om te bouwen tot een thuisstudio. Om te experimenteren op zijn drumstel, om de scheiding te verwerken.
Om zijn verdriet te verwerken duikt hij regelmatig de kroeg in: “Ik hoefde met niemand meer rekening te houden. Eerst had ik nog een vrouw, twee kinderen en twee hondjes, maar toen had ik niets meer.” Maar Collins vult zijn tijd gelukkig niet alleen met drinken, hij begint thuis te werken aan nieuwe muziek. ‘In the air tonight’ was één van de nummers die daar ontstond. Met de fameuze drumpartijen, die hij opnam in de keuken, omdat daar de akoestiek zo goed was.
Collins vertelt: “Ik had thuis wat drums opgenomen, en op die demo vallen de drums gewoon in. Maar ja, een drummer zit nooit stil, dus bij de opnames zette ik tijdens een take de bekende drums in: TATA-TATA-TATA-TATA-TA-TA… blaffende zeehonden, zo klinkt het. En dat is de take geworden die we gehouden hebben. Ik nam het nummer ook meerdere keren op, dus de take ervoor klonk alweer anders dan die daarna kwam.” Daarbij kreeg hij hulp van producer Hugh Padgham. Die paste wat technische trucjes toe om het geluid perfect te krijgen. Voor de opname van ‘In the air tonight’ in de studio van Top of the Pops nam Phil een Black & Decker workmate en een pot verf mee. Dat was niet zomaar, maar om dat gevoel van frustratie van zijn vrouw en de klusjesman nog eens intens te voelen. Om te kunnen rammen op zijn drums. Hard. Overtuigender kon ‘In the air tonight’ niet in beeld worden gebracht.
Niet alleen Frits Spits was lyrisch over het nummer. Nederland deed mee en eigenlijk de hele wereld. Collins scoorde met ‘In the air tonight’ een nummer 1 hit. Evenzo in o.a. Frankrijk, Oostenrijk, Zweden, Zwitserland, Duitsland en Nieuw Zeeland. In eigen land bereikte de single de 2e plaats. Alleen al in Amerika werden er ruim drieënhalf miljoen keer verkocht, en het album ‘Face Value’ werd daar zelfs bekroond met vijf keer platina.
Elke dag staan we stil bij de Treiterschijf. Het was de plaat die wekelijks veel geplugd werd op Radio Noordzee Internationaal en was van 1971 tot 1974 de tegenhanger van de Veronica Alarmschijf. Op 2 september 1972 werd ‘Speak softly, Love’ van Andy Williams uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. Deze legendarische zanger past zonder meer in het rijtje van Bing Crosby, Dean Martin, Perry Como, Al Martino en Frank Sinatra. ‘Speak softly, love’ was eerst in een instrumentale versie uitgebracht als de theme song voor de film The Godfather. Nino Rota was verantwoordelijk voor de muziek. De instrumentale versie werd een bescheiden succes in Amerika, maar er kwam al snel een gezongen versie, Daar schreef Larry Kusik de Engelse tekst voor. Andy Williams had er een grote hit mee in Amerika. Ook Al Martino lukte dat, maar hij kwam er minder ver mee. Het nummer verscheen in vele talen, zoals in het Siciliaans en Oekraïens. De Franse versie werd gezongen door Dalida. Voormalig Amerikaans president Ronald Reagan liet zich eens ontvallen dat de stem van Andy Williams ‘a national treasure’ was. Een hele eer! Het nummer van Williams werd ook bekend als ‘Love theme from the Godfather’ en vaak zo aangekondigd op de radio. Het liedje behaalde de 9e plaats in de Radio Noordzee Top 50.
