Op 8 juni 1974 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Music in the air’ van US. Het nummer was een traditional en bewerkt door Dick Bakker en Ron Brandsteder. Het zou oorspronkelijk een Middeleeuws lied zijn, dat je vroeger op school leerde zingen: “Komt vrienden in den ronde, minnaars van enen stiel …” US was een gelegenheidsformatie, opgericht door platenpluggers (zoals Bob Bernards van het label EMI-Bovema) en aangevoerd door zanger en presentator Ron Brandsteder. Ook Patricia Paay was van de partij op deze voormalige Troetelschijf. Het nummer bereikt de 5e plaats in de Nationale Hitparade.
Op 2 maart 1974 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Tigerfeet’ van Mud. Het nummer werd geschreven door Nicky Chinn & Michael Chapman. Het nummer kwam terecht op de LP ‘Mudrock’, maar dan wel in een medley: ‘Dynamite/ The Cat Crept In/ Tigerfeet’. Terwijl ‘Tigerfeet’ een week later zou binnenstormen op nummer 11 in de Veronica Top veertig, stond de eerste hit, ‘Dynamite’, nog met stip op 1. Ook ‘Tigerfeet’ zou de toppositie behalen. Het idee van het nummer was min of meer te danken aan de broer van hun labelbaas Micky Most: Dave. Die wipte op een goeie dag aan bij Mike Chapman, producer van Mud, die flink aan de gang was met behangen en schilderen. Tussen de bedrijven door bewonderde Mike zijn eigen werk en mompelde meerde malen ‘That`s neat, that`s neat, that’s neat’. Eureka! In Dave`s brein waren de lyrics geboren voor wat de opvolger werd van ‘Dynamite’.
Dat de titel ‘Tigerfeet’ werd, was ook niet toevallig. Bij het verlaten van Mike`s huis, bleek Dave verfspetters aan zijn voetzolen te hebben en zo liet hij een verfspoor van voetprints achter zich. In eerste instantie waren Les Gray en zijn mannen niet zo onder de indruk van ‘Tigerfeet’: was het niet te simpel? Spijt kreeg de groep niet van de release, want het werd hun tweede monster hit in korte tijd.
Op 1 juni 1974 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Tonight’ van Tony Sherman. Het nummer werd geschreven door Chris Robison. De Curaçaos-Nederlands soulzanger begon zijn muziekloopbaan bij de The Young Lovers. In 1967 behaalde hij de tweede plaats tijdens een jeugdcompetitie in het Apollo Theater in Manhattan. Enkele jaren later, in 1970, verhuisde hij naar Amsterdam. In de jaren zeventig had Sherman zowel solo alsook met de Sherman Brothers hits. Zijn eerste solo hit ‘Tonight’ bereikte de 10e plaats in de Nationale Hitparade. Nog datzelfde jaar zal ook de opvolger ‘I wrote you a letter’ uitgroeien tot een grote hit. In 1982 deed Sherman mee aan het project Stars on 45. Hij zong de zangpartijen op Stars on Stevie, waarvoor hij samen met Jaap Eggermont, en Martin Duiser de Exportprijs ontving.
Op 23 februari 1974 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘House of the king’ van Jan Akkerman. Hij schreef het nummer voor zijn gelijknamige LP. Het nummer was vier jaar eerder ook al opgenomen door Focus, waar Akkerman deel van uitmaakte. ‘House of the king’ was toen nog niet mee geperst op de eerste Nederlandse uitgave van het album. Het nummer werd Focus’ eerste hit en bereikte de 14e plaats in de Veronica Top Veertig. De steviger ‘House of the king’ versie van Jan Akkerman behaalde in 1974 de 17e plaats. Akkerman maakte toen overigens nog deel uit van Focus. Maar door het succes en de daaruit voortvloeiende internationale druk zette Focus onder druk. Er waren diverse wisselingen en de samenwerking tussen Akkerman en Van Leer levert dusdanig veel botsingen op dat Akkerman in 1976 de band verlaat.
Op 25 mei 1974 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Golden age of rock&roll’ van Mott the Hoople. Het nummer werd geschreven door Ian Hunter en staat op de LP ‘The hoople’. De Britse zanger David Bowie was vanaf het begin een fan van de band. Toen hij te horen kreeg dat Mott the Hoople wilde stoppen overtuigde hij de band door te gaan en bood het nummer Suffragette City, van het nog te verschijnen album ‘The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars’ aan. De band weigerde dit nummer echter en Bowie schreef vervolgens ‘All the Young Dudes’ voor de band. Dit nummer werd vervolgens de grootste hit voor Mott the Hoople in Nederland. ‘Golden age of rock & roll’ behaalde in Engeland de 16e plaats. Het nummer behaalde geen notering in de Nationale Hitparade.
Op 16 februari 1974 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Peaches on a tree’ van Nick MacKenzie. Het nummer werd onder meer geschreven (en geproduceerd) door Jack de Nijs, beter bekend als Jack Jersey. Saxofonist op het plaatje is André Moss, die vaker voor Jack de Nijs en zijn artiesten werkte. MacKenzie speelde voorheen bij The Secrets en The Comets. In 1969 trad hij toe tot Road. Deze band kwam in 1971 in contact met Jack de Nijs en er ontstond een bescheiden hitje met ‘Never leave me lonely’. Toen deze band in 1973 werd opgeheven, ging MacKenzie verder met de Nijs.
Dat leverde drie top tien hits op rij op. In 1973 waren dat ‘One is one’ en ‘Juanita’. De laatste was ‘Peaches on a tree’, dat de 5e plaats bereikte inde Veronica Top Veertig. Na twee top jaren zakt de populariteit van de besnorde zanger gestaag in. In 1980 ging Nick MacKenzie met Henk van Broekhoven in zee, met als platenlabel Telefunken Decca, waar onder andere de hit ‘Hello Good Morning’ uit voortkwam.
Op 18 mei 1974 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Rikki don’t lose that number’ van Steely Dan. Het nummer werd geschreven door de bandleden Walter Becker en Donald Fagen en stond op hun album ‘Pretzel Logic’. De gitaarsolo werd ingespeeld door Jeff Baxter, die zich korte tijd later bij The Doobie Brothers aansloot. Walter en Donald vormden de kern van de band. Het tweetal maakte veelvuldig gebruik van sessiemuzikanten. Steely Dan had in 1972 voor het eerst de Hilversum3 Top 30 bereikt met het nummer ‘Do it again’. Na ’Reeling in the years’ (Tipparade) werd ‘Rikki don’t lose that number’ de tweede hit in Nederland. In Amerika behaalde deze single de 4e plaats. In de Nationale Hitparade kwam Steely Dan tot de achttiende plaats.
Op 2 februari 1974 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Mony the phoney’ van Dizzie Man’s Band. Frontman Jacques Kloes schreef het liedje samen met Herman Smak. Hij was destijds de toetsenist van de pretpopgroep uit Zaandam. Het nummer was afkomstig van hun album ‘The show’. De titelsong was in het voorjaar van 1973 uitgegroeid tot een dikke top tien hit. Dat lukte niet met ‘Fire’ en ook niet met ‘Mony the phoney’, die ook op deze LP stonden. Het liedje gaat over het meisje Mony, waarop de zanger verliefd is, die zo gek als een deur was en tevens groupie bij de DMB. De single bereikte de 18e plaats en bleek hun enige hit te worden in 1974. Naast enkele groepswisselingen in dat jaar speelde Dizzy Man’s Band ook de hoofdrol in een komische TV-serie.
Op 11 mei 1974 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘This town ain’t big enough for both of us’ van Sparks. Het nummer werd geschreven door Ron Mael, één van de twee broers. Hij is de man met dat typische Hitler snorretje. Het is het openingsnummer van het album ‘Kimono My House’. Muff Winwood (de broer van Steve en voormalig lid van de Spencer Davis Group) produceerde deze grote hit. Elton John had een weddenschap lopen met Muff, want hij dacht dat het matig zou verkopen. Elton John verloor, “This Town” werd nummer 2 in de Britse Singles Chart.
In 1968 richt Ron in Los Angeles met zijn broer Russell de groep “Halfnelson” op, die in 1971 hernoemd wordt tot “Sparks”. Russell valt op door zijn falsettostem. In 1974 weet de groep door te breken. Niet met “Barbecutie”, dat oorspronkelijk als eerste single zou worden uitgebracht. Want Ron Mael komt op het laatste moment met “This Town Ain’t Big Enough For Both Of Us”, dat in mei 1974, door een optreden in Top of the Pops, voor een sensatie zorgt. Het wordt een grote internationale hit. In de Nationale Hitparade bereikt het nummer de 4e plaats.
Sparks namen het nummer opnieuw op met de alternatieve-rockband Faith No More voor het album ‘Plagiarism’ dat uitkwam in 1997. Ook volgende een release als single en behaalde een veertigste plaats in Engeland. Het nummer werd ook gecoverd door Siouxsie and the Banshees op hun album ‘Through the Looking Glass’ uit 1987.
Op 2 februari 1974 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Face to face’ van The Shoes. Het nummer werd geschreven door de bandleden Jan en Henk Versteegen en was afkomstig van hun reüniealbum ‘Make up your make-up’. Het singletje is opgenomen in de Soundpush Studio in Blaricum. The Shoes hadden in 1973 een nieuw platencontract getekend bij het label Negram/ Bovema. Het resultaat was de LP ‘Make up your make-up’, waarvan drie singles werden getrokken. Naast ‘Face to face’ waren dat ‘Up and down’ (deze deed niks in Nederland) en de titelsong ‘Make up your make-up’. Het werden de laatste hits voor de succesvolle beatgroep uit Zoeterwoude, een klein dorp onder de rook van Leiden. Na ‘The hour comes nigh’ (1975) valt de groep opnieuw uit elkaar. Theo van Es stort zich als Theo Vaness op de disco en tekent een contract bij een Franse platenmaatschappij. ‘Face to face’ bereikt de 12e plaats in de Veronica Top Veertig.
