Op 10 november 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Sebastian’ van Cockney Rebel. Het nummer was de Britse groep is afkomstig van het album ‘The Human Menagerie’. Gek genoeg werd dit nummer, geschreven door frontman Steve Harley, geen hit in eigen land. Hoe anders was dat in Nederland! Steve Harley had al enige tijd samengewerkt met John Crocker als straatmuzikant voor zij in 1972 de band Cockney Rebel oprichtten. Als drummer werd Stuart Elliott aangetrokken, als bassist Paul Jeffreys en als toetsenist Milton Reame-James. Al na vijf optredens kwamen zij onder contract bij het platenlabel EMI.
Voor zijn succes met de band speelde Harley zijn muziek horen in de metrostations in Londen. Op zijn repertoire stond ook het liedje ‘Sebastian’. Hoewel hij het met veel enthousiasme liet horen, werd hij er niet bepaald rijk van. “Mijn gitaarkoffer was altijd leeg. Niemand wilde mij geld geven. Ze wilden traditionele folkmuziek horen,” aldus Steve.
Het tij keert als EMI de groep onder zijn hoede neemt. Met producer Neil Harrison, een professionele studio én een 40-delig orkest plus een 24-delig koor neemt de groep het nummer ‘Sebastian’ op. Het resultaat was verpletterend. Steve Harley vertelt: “Ik kan me herinneren dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Ik was net 22 jaar en stond 6 maanden daarvoor in de metrostations. Eerst stond ik alleen met een akoestische gitaar in een metrostation en ineens stond ik met een orkest en een koor in een studio. Ze maakten het zo mooi. Dit had een krachtig effect op mij.” De debuutsingle ‘Sebastian’ bereikte de 2e plaats in de Daverende Dertig.
Op 28 juli 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Feelin’ Stronger Every Day’ van Chicago. Het nummer werd geschreven Peter Cetera, de zanger van Chicago, samen met trombonist James Pankow. De single is opgenomen op de Caribou Ranch in Nederland (Colorado) voor hun album ‘Chicago VI’. Het nummer gaat over een verbroken relatie. Hoewel die in betere tijden omschreven kan worden als gelukkig, weet de hoofdpersoon in het nummer zich te herpakken: deze wordt elke dag weer een stukje sterker!
Peter Cetera: “I can remember the exact beginnings of that one… We were at the Akron Rubber Bowl in Akron, Ohio, an outdoor gig that was delayed a bit because of rain, and so, we got there our normal hour and a half before the gig, and we’re sitting around, and we were told we’re gonna hold for at least an hour, and I heard Jimmy [Pankow] in the other room playing the actual beginning of that song… and I said, ‘What is that?’ and he went, ‘Oh, I don’t know, I’m just messing around.’… I went and got my bass, and we sat there and played around with it, and a few weeks later, after we got off the road, I went to his house, and we wrote ‘Feelin’ Stronger Every Day’.” Het nummer bereikte de 10e plaats in Amerika. In de Veronica Top veertig behaalde Chicago de 23e plaats.
Op 3 november 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Ramblin man’ van The Allman Brothers Band. Het nummer werd geschreven door Dickey Betts en was te vinden op de LP ‘Brothers and sisters’. Betss nam trouwens ook de zang en leadgitaar voor zijn rekening op ‘Ramblin man’. De band werd in 1969 opgericht door Duane Allman (gitaar), Gregg Allman (vocalen en orgel), Dickey Betts (gitaar), Berry Oakley (basgitaar), Butch Trucks (drums) en Jai Johanny Johanson (drums). Het debuutalbum, ‘The Allman Brothers Band’, was geen groot commercieel succes, maar maakte wel indruk op de critici en leverde de band een cultstatus op.
Het tweede album, ‘Idlewild South’ uit 1970, is geproduceerd door Tom Dowd. Het album was een stuk succesvoller en leverde de eerste hit in Amerika op: ‘Revival’. Maar’Ramblin man’ groeide onbetwist uit tot de grootste hit. Dickey Betts had meer dan een jaar aan de muziek van het nummer gewerkt, maar de lyrics vlogen zijn pen uit. “I wrote “Ramblin’ Man” in Berry Oakley’s kitchen [at the Big House] at about four in the morning. Everyone had gone to bed but I was sitting up,” aldus Betts in 2014. Binnen 20 minuten stond de tekst op papier. ‘Ramblin man’, geïnspireerd op het gelijknamig nummer van Hank Williams uit 1951, bereikte de 2e plaats in de Billboard Hot 100. Een notering in de Daverende Dertig zat er niet in.
Op 21 juli 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Alright alright alright’ van Mungo Jerry. Het nummer werd geschreven door Jacques Dutronc, Jacques Lanzmann en Joe Strange. Mungo Jerry’s frontman Ray Dorset was één van de producers van de track, dat de laatste hit zou worden van de de Britse groep. De naam Mungo Jerry is afgeleid van een gedicht van T.S. Eliot, over de ondeugende kat Mungojerrie (Old Possum’s Book of Practical Cats). Met Ray Dorset als voorman braken ze in 1970 door met “In the Summertime”, wat een nummer 1 hit werd in Nederland en uiteindelijk ook hun allergrootste hit zou zijn. Het groeide uit tot één van de meest gedraaide zomerhits aller tijden. Ook ‘Maggie’, ‘Somebody stole my wife’ en ‘Lady Rose’ bereikten de Nederlandse hitparade.
“Alright, alright, alright” van Mungo Jerry was een bewerking is van ‘Et moi, et moi, et moi’ van de Franse zanger Jacques Dutronc. Deze Franse zanger, componist en acteur werd hier onsterfelijk met ‘Il est cinq heures, Paris s’éveille’. Jacques schreef het nummer ‘Et moi, et moi, et moi’ samen met J. Lanzmann & J. Strange. De versie van Mungo Jerry bereikte de 6e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 27 oktober 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Wonderful’ van Colin Blunstone. Wat onmiddellijk opvalt in dit nummer is het prachtige koor, dat in de refreinen en maar vooral in de tweede helft van het nummer volop tot bloei komt. ‘Wonderful’ is afkomstig van zijn album ‘Journey’. Het nummer is geschreven door Rod Argent en Chris White zijn maatjes uit de toen al enige tijd opgeheven band The Zombies. Argent speelde ook op het bijbehorende studioalbum en White produceerde het. Met Rod Argent treedt hij trouwens nog steeds op. In Nederland bereikt de single in het najaar van 1973 de top 10 van de Daverende Dertig.
Op 14 juli 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Albatross’ van Fleetwood Mac. Deze instrumentale song werd gecomponeerd door Peter Green en kwam origineel al uit in 1969 als tweede single (na ‘Need your love so bad’). Het was één van zijn laatste bijdrages voor Fleetwood Mac. Hij verliet de band na een zenuwinzinking in 1970. Green was geïnspireerd door het bekende gedicht The Rhyme Of The Ancient Mariner van Samuel Coleridge, waar ook een albatros in voor komt.
Peter Green had dit nummer al een tijdje klaar liggen, maar met Danny Kirwan wordt de definitieve versie opgenomen.: een rustig deinende song op de baslijn van John McVie. ‘Albatross’ heeft als inspiratie gediend voor een liedje van de Beatles, ‘Sun King’, op het ‘Abbey Road’ album. Wat de reden ook was voor de re-release in 1973: het was een succesvolle. In1969 bereikte de single de 4e plaats. In 1973 behaalde Fleetwood Mac de 2e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 20 oktober 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Showdown’ van Electric Light Orchestra. Jeff Lynne schreef dit nummer in zijn ouderlijk huis, in de woonkamer. Aanvankelijk had de song als werk titel ‘Bev’s Trousers No. 7’. In Amerika stond het nummer op hun album ‘On the third day”. Om de Britten in 1973 tegemoet te komen, werd het nummer “verheven” tot titeltrack van het eerste verzamelalbum van ELO, maar dat was wel een jaar later.
De Engelse groep werd in 1971 opgericht door Roy Wood, Jeff Lynne en Bev Bevan en kwam voort uit de sixties band The Move. In 1973 behaalden ze voor het eerst de Nederlandse hitparades met de single ‘Roll over Beethoven’, geschreven door Chuck Berry. ‘Showdown’ was daarvan de opvolger. John Lennon kon het nummer wel waarderen; hij vond ELO de rechtmatige opvolger van The Beatles.
Wood was toen al vertrokken bij de ELO; dat deed hij kort na het verschijnen van het debuutalbum in 1971. Hierna werd Lynne de onbetwiste leider van de groep. Lynne was niet alleen de schrijver van ‘Showdown’, hij produceerde het ook. Het nummer werd opgenomen in de AIR studio`s in Londen, in het voorjaar van 1973. Wie de vrouwelijke backing vocals verzorgt op ‘Showdown’ is nog altijd een mysterie. Het zou goed mogelijk zijn dat het met enkele studio truckjes Jeff Lynne himself was. ‘Showdown’ bereikte een schamele 25e positie in de Daverende Dertig.
Op 7 juli 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Yesterday once more’ van The Carpenters. Richard Carpenter schreef de weemoedige ballad met John Bettis. Richard noemt dit nummer zijn allermooiste en het werd ook de grootste internationale hit die broer en zus ooit hebben gehad. Het liedje stond op hun succesvolle album ‘Now and then’. Op het album Now & Then is het `t eerste nummer in een medley die de gehele tweede kant van het album beslaat. Deze medley bestaat, naast het titelnummer, uit covers van nummers uit de jaren ’60. Deze werden gespeeld zodat het leek alsof je naar een radiozender luisterde, die enkel oude muziek speelde.
Dat plan was uit nood geboren. Het duo was al razend populair in Amerika en had er een aantal grote successen neergezet. Broeren zus waren veel onderweg voor optredens en Richard had geen tijd om nieuwe materiaal te zoeken. Zo ontstond het plan om één kan van de LP te vullen met golden oldies in de stijl van The Carpenters. Maar hij wilde er een nieuwe song voor schrijven, om er een geheel van te kunnen maken. Richard verzuchtte tegen John Battis aan de telefoon: “We’ve really got to have an anthem.” Dus ging Bettis aan de slag.
Hij bedacht zo`n 70 titels voor een song en ging er mee naar Richard. John Bettis: “He (Richard) never said anything to me. I didn’t know which one he took, if any. So I went over there, and we had two or three days to write. I showed up in his piano room and saw my sheets of paper all over the floor. I saw a circle, and it was “Yesterday Once More.” … We couldn’t figure out how to do the verses. Were we going to do one of those “Rock and Roll Heaven” things, referring to old records and artists like Buddy Holly, or were we not? We wasted four or five hours doing that.”
Hij vervolgt: “We didn’t waste the time. But Karen came in at one point from shopping. She was always checking on us. She wouldn’t bother us, but she’d make sure we weren’t just fooling around. She came in and said, “What have you got for me?” We said, “Well, it’s not done.” We played her the chorus and she, of course, loved it.”
‘Yesterday once more’ bereikte de 2e plaats in Amerika en werd door Radio Veronica uitgeroepen tot Alarmschijf. Het nummer bereikte de 5e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 13 oktober 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘All the way from Memphis’ van Mott the Hoople. De track werd geschreven door Ian Hunter, de zanger binnen de Britse glamrock band. Het nummer stond op de LP ‘Mott’. Een hele grote hit (zoals ‘All the young dudes) werd ‘All the way from Memphis’ niet. Het bereikte de 10e plaats in de Engelse chart, maar haalde de Billboard Hot 100 niet. De track werd later gebruikt in de films Breaking the Waves and Alice Doesn’t Live Here Anymore. Ian Hunter zou in 1980 ‘All the way from Memphis’ ook solo uitbrengen. Brian May coverde het nummer voor zijn album ‘Another world’ in 1998. Alle genoemde versies haalden de hitlijst niet.
Op 23 juni 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Easy boy’ van Greenfield & Cook. Het nummer werd geschreven door het duo zelf, bestaande uit Rink Greenfield en Peter Cook. Voor de productie van deze song tekende Jaap Eggermont. Een hoofdrol in het achtergrondkoor op ‘Easy boy’ was weggelegd voor Patricia Paay. Met deze single scoorden Greenfield & Cook hun derde en laatste top tien hit in de Veronica Top Veertig.
Het duo uit Den Haag timmerde al een aantal jaren aan de weg. Beiden als ex-Hurricanes en sinds 1967 als duo onder de naam Popshop. Vanaf 1969 gingen ze verder onder de naam Greenfield & Cook. In 1970 bereikten ze met ‘The End’, geproduceerd door Jaap Eggermont, een Tipparade notering.
Een half jaar later is ‘A day begins’ hun eerste hit. Daarna volgt, nog in datzelfde jaar 1971, hun grootste hit: ‘Only Lies’, dat het predicaat Alarmschijf behaalde. ‘Don`t turn me loose’ wordt de opvolger en verkozen tot Treiterschijf bij de radioconcurrent: Radio Noordzee Internationaal. Ook deze single behaalt de top tien. In 1973 wordt ‘Easy boy’ de laatste grote hit voor Greenfield & Cook. De single bereikt de 8e plaats in de Veronica Top Veertig. In datzelfde jaar ontvingen zij de Zilveren Harp van Conamus. Na in totaal zeven hit noteringen gingen Greenfield & Cook in 1974 uit elkaar.
