Op 31 maart 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Besame mucho’ van Apollo 100. Het nummer werd geschreven door C. Velazquez & Skylar. Deze band was in 1972 is opgericht door Tom Parker en was geen lang leven beschoren. In 1973 werd de groep al weer opgedoekt. Maar ze scoorden wel twee hits. De eerste werd in 1971 uitgeroepen tot Treiterschijf op Radio Noordzee Internationaal. ‘Joy’ was gebaseerd op een klassiek meesterwerk, namelijk ‘Jesus bleibet meine Freude BWV 147’ van Johann Sebastian Bach. Het nummer belandde op nummer 21 in de Veronica Top Veertig. In Amerika behaalde ‘Joy’ ook de top tien. In 1973 sleepte de Britse band vervolgens een Alarmschijf binnen voor ‘Besame mucho’, hun laatste hit. Deze bereikte de 19e plaats.
Michael Bublé en kerst zijn al tien jaar een match made in heaven. Ter ere van het tienjarig jubileum van zijn album ‘Christmas ‘brengt Bublé een deluxe versie van het album uit met nieuwe tracks. ‘The Christmas Sweater’ en een vernieuwde studioversie van ‘Let It Snow’ zijn sinds vorige week vrijdag te beluisteren. Er zijn meerdere videoclips uitgebracht voor tracks op het jubileumalbum waaronder voor de nieuwe single ‘The Christmas Sweater’.
Op 7 juli 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Alright, Alright, Alright’ van Mungo Jerry. Het nummer werd geschreven door Jacques Dutronc, Jacques Lanzmann en Joe Strange. Mungo Jerry’s frontman Ray Dorset was één van de producers van de track, dat de laatste hit zou worden van de de Britse groep. De naam Mungo Jerry is afgeleid van een gedicht van T.S. Eliot, over de ondeugende kat Mungojerrie (Old Possum’s Book of Practical Cats). Met Ray Dorset als voorman braken ze in 1970 door met “In the Summertime”, wat een nummer 1 hit werd in Nederland en uiteindelijk ook hun allergrootste hit zou zijn. Het groeide uit tot één van de meest gedraaide zomerhits aller tijden. Ook ‘Maggie’, ‘Somebody stole my wife’ en ‘Lady Rose’ bereikten de Nederlandse hitparade.
“Alright, alright, alright” van Mungo Jerry was een bewerking is van ‘Et moi, et moi, et moi’ van de Franse zanger Jacques Dutronc. Deze Franse zanger, componist en acteur werd hier onsterfelijk met ‘Il est cinq heures, Paris s’éveille’. Jacques schreef het nummer ‘Et moi, et moi, et moi’ samen met J. Lanzmann & J. Strange. De versie van Mungo Jerry bereikte de 2e plaats in de Daverende Dertig.
Op 24 maart 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Forever and ever’ van Demis Roussos. Het was een jaar om in te lijsten voor Roussos, want alle vier solo singles uit 1973 bereikten de top 3 van de Veronica Top Veertig. Daarnaast was Demis ook één van de artiesten, die deel uit maakte van de groep artiesten, die een nummer hadden opgenomen voor de jarige BBC: ‘Auntie’. Deze single stond begin 1973 op de 4e plaats in Nederland. ‘Forever and ever’ werd geschreven door Alec R. Costandinos en Stelios Vlavianos en was de titelsong van zijn eerste LP. De heren schreven ook het B-kantje ‘Velvet mornings’. Er stonden meer hits op: ‘My friend the wind’, ‘My reason’ en ‘Goodbye my love, goodbye’.
Demis werd geboren in Egypte als zoon van Griekse ouders die alles verloren na de Suezcrisis in 1956 en daarop in 1961 naar Griekenland terugkeerden. In Griekenland was Roussos lid van een aantal groepen als The Idols, We Five, The Mini’s en The Papathanassiou Set, na hun aankomst in Parijs (1968) omgedoopt door producer Lou Reizner in Aphrodite’s Child. Deze fantastische progressieve rockgroep (met o.a. ook Vangelis in de gelederen) imponeerde de wereld met hits als ‘Rain and tears’, ‘I want to live’ en ‘Break’. Na het ontbinden van deze groep begon Roussos in 1971 een solocarrière. “We shall dance’ was de eerste van de vele hits die Roussos op zijn naam wist te brengen. Daarna volgden ‘My reason’ (1972), ‘Auntie’ (met o.a. ook Vicky Leandros en Sandra & Andres). Daarna volgde ‘Forever and ever’. Deze single van Demis behaalde de 2e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 7 juli 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘One and one is one’ van Medicine Head. Het nummer werd geschreven door bandlid John Fiddler. Deze Britse bluesrockband was het grootste deel van zijn bestaan een duo. Naast John Fiddler maakte Peter Hope-Evans deel uit van Medicine Head. De band nam in totaal zes albums op. Enkel ‘One and one is one’ werd in Nederland een hit, hoewel ze meer singles uitbrachten zoals ‘Rising sun’. ‘One and one is one’ was een grote hit in Engeland; het bereikte de 3e plaats in de charts aldaar. In de Daverende Dertig bereikte Medicine Head de 6e positie.
Op 17 maart 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘The Twelfth Of Never’ van Donny Osmond. Het was een cover van Johnny Mathis, die er in 1957 een hit mee had. Mathis had het niet geschreven: dat waren Jerry Livingston en Paul Francis Webster. Ook Cliff Richard nam het nummer op (1964). Donny was het populairste bandlid van The Osmonds. Min of meer hadden The Osmonds hun doorbraak te danken aan Andy Williams, die de zingende Mormonen familie regelmatig uitnodigde in zijn TV show.
In 1971 hadden The Osmonds hun eerste nummer 1-hit in Amerika met ‘One Bad Apple’. Binnen de 2 maanden na deze release werden ze tot tieneridolen gebombardeerd en begonnen ze aan tournees die hen rond de wereld zou brengen. In Nederland kwam het grote succes in 1972 met ‘Crazy Horses’. Ook al dankzij een TV programma: ditmaal geen Andy Williams maar Mies Bouman. Zij nodige The Osmonds uit voor het razend populaire Eén van de Acht. Nooit zat er zoveel jeugd in het publiek als tijdens die uitzending van Mies. Binnen no time stond ‘Crazy Horse’ op 1 in de Veronica Top Veertig.
Dat lukte ook met de opvolger ‘Down by the Lazy River’. Andere grote hits waren o.a. ‘Goin’Home’, ‘One Way Ticket to Anywhere’ en ‘Love Me For A Reason’. Solo brak Donny al in 1972 door met ‘Puppy Love’, een cover van Paul Anka. Ook ‘The twelfth Of Never’ werd een grote hit. In Engeland bereikte Donny de 1e plaats. In de Veronica Top Veertig was een nummer 10 positie de hoogste notering.
Op 30 juni 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Caribbean Moon’ van Kevin Ayers. Dit aanstekelijke deuntje schreef Ayers zelf voor zijn LP ‘Bananamour’. Hier stonden ook o.a. ook de nummers ‘Shouting in a Bucket Blues’ en ‘Oh! Wot A Dream’, een tribute aan Syd Barrett, op. Midden jaren zestig maakte Kevin Ayers nog deel uit van Soft Machine. Deze Britse band toerde o.a. een half jaar met Jimi Hendrix. Dat was uiteindelijk de nekslag voor Ayers, want de tournee had hem uitgeput. Hij trok zich terug en begon met nieuwe projecten. Zoals het oprichten van de groep The Whole World, waar ook een piepjonge Mike Oldfield deel van uitmaakte. Daarnaast maakte hij ook solo uitstapjes. Zo werd zijn eerste soloalbum, ‘Joy of a Toy’, in 1969 opgenomen. ‘Bananamour’ was zijn vierde LP. De single van die plaat, ‘Caribbean moon’, bereikte de Daverende Dertig niet.
Op 10 maart 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Le lac majeur’ van Mort Shuman. Het nummer was een ode aan het Lago Maggiore in Italië. Maar mysterieus was het ook: ging het over een vakantieliefde, of een verwijzing naar een Russische anarchist uit de 19e eeuw? Wie zal het zeggen. . . . Mort Shuman niet: hij overleed in 1991. Hij schreef het nummer met Étienne Roda-Gil. Hij was de zoon van een Spaanse communist, muzikaal partner van Julien Clerc en collega van Roger Waters.
De wieg van Shuman stond in New York. Hij maakte deel uit van één van de meest legendarische componisten duo`s. In 1958 gaat hij samenwerken met Doc Pomus en schrijven samen meer dan 500 songs. Eén van de eerste was “Teenager In Love” voor Dion. Daarna schreven ze o.a. voor Elvis Presley, The Drifters en Ben E King. Wereldhits van het duo waren o.a. “Viva Las Vegas”, “Surrender”, “Suspicion” en “Save The Last Dance For Me”.
Daarnaast was Shuman ook actief als zanger, maar aanvankelijk zonder succes. Omdat zijn hart eigenlijk in Frankrijk lag, verhuisde Mort Shuman in de sixties naar Frankrijk. Daar verdiende hij z`n stokbrood en wijn om o.a. nummers van Jacques Brel van het Frans naar het Engels te vertalen. Maar in 1972 nam hij het besluit om een Franstalig album op te nemen. Eén van de nummers was ‘Le Lac Majeur’. Radio Veronica bombardeerde de single tot alarmschijf en in april 1973 bereikte “Le Lac Majeur” de 1e plaats van de Veronica Top Veertig. Het bleef echter bij die ene hit. Mort Shuman is 54 jaar geworden.
Op 23 juni 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Can the can’ van Suzi Quatro. Het nummer werd geschreven Mike Chapman en Nicky Chinn. Suzie werd in 1971 ontdekt door platenproducer Mickie Most die in Detroit was voor het produceren van een nieuwe plaat van Jeff Beck. Hij haalde haar over om naar Engeland te verhuizen en een solocarrière te beginnen. Haar eerste single ‘Rolling Stone’ flopte dan wel in Engeland, maar werd een nummer 1-hit in Portugal.
Most liet nummers voor haar schrijven door Nicky Chinn en Mike Chapman, die beroemd waren geworden met hun hits voor The Sweet, Mud, Hot Chocolate, Smokie, Blondie en Racey. ‘Can the Can’ werd de tweede single van Quatro. Voor deze release formeerde Suzie een eigen band, die voorprogramma`s verzorgde van o.a. Slade en Thin Lizzy. Met ‘Can the can’ schoot Suzie ditmaal raak: de single werd zowel in verscheidene Europese landen als in Australië een dikke hit. In de Daverende Dertig behaalde Suzie Quatro de 13e plaats.
Op 3 maart 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Down by the lazy river’ van The Osmonds. Het nummer werd geschreven door twee van de broertjes: Alan en Merrill Osmond en stond op hun LP ‘Phase III’. Het zou de tweede nummer 1 hit van de groep worden na ’Crazy Horses’. Met dat nummer braken The Osmonds door na een optreden in het TV-programma Eén van de Acht van Mies Bouwman. Het voorjaar van 1973 was hét hoogtepunt in de carrière van The Osmonds. In Amerika was de groep al geruime tijd succesvol, niet in het laatst te danken aan hun frequente optredens in de Andy Williams Show. Zo was ‘One Bad Apple’ in 1971 een Amerikaanse nummer 1 hit.
Op een gegeven moment stonden er toen vier singles van de familie in de Veronica Top Veertig. Naast ‘Down By The Lazy River’ waren dat ‘Long Haired Lover From Liverpool’ en ‘Tweedle Dee’ van Little Jimmy Osmond en ‘The twelfth Of Never’ van Donny Osmond. Later dat jaar kwam ook zusje Marie Osmond met hits aanzetten, al dan niet met haar broer Donny.
‘Down By The Lazy River’ was feitelijk eerder uitgekomen dan ‘Crazy Horses’, maar dankzij hun doorbraak werd het nummer, nummer 4 in Amerika, opnieuw uitgebracht. En met succes!
