Op 27 januari 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Dreidel’ van Don McLean. Het zelfgeschreven nummer was de opener van zijn derde LP ‘Don McLean’. Deze wat merkwaardige titel was afgeleid van een kinderspel wat je met behulp van een tol speelde. In dit spel werd de tol een dreidel genoemd. McLean was na de grote hits ‘American pie’ en ‘Vincent’ heel populair geworden. McLean probeerde vervolgens bijna krampachtig om zijn nieuwe muziek niet op die songs te laten lijken. ‘Dreidel’ wordt in Nederland nog een aardig hitje en bereikt de 16e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 12 mei 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Giving it all away’ van Roger Daltrey. Het was de eerste single van zijn debuut soloalbum ‘Daltrey’. Het nummer is geschreven door Dave Courtney én de op dat moment nog onbekende Leo Sayer. Die nam het nummer zelf ook op voor zijn tweede album ‘Just a Boy’. (1974) De eerste regel van het nummer (“I paid all my dues, so I picked up my shoes, I got up and walked away”) verwijst naar negatieve nieuwsberichten over The Who destijds. De band werd namelijk aangeklaagd voor onbetaalde schade aan hun hotel tijdens een recente tour, waaronder een tv-toestel dat uit het raam werd gegooid. De LP werd in Engeland bekroond met goud en de single bereikte daar de 5e plaats. In de Daverende Dertig behaalde de voormalige frontman van The Who ook de 5e plaats.
Op 20 januari 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Looking Through The Eyes Of Love’ van Partridge Family. Het nummer werd geschreven door Barry Mann en Cynthia Weil. In 1965 maakte Gene Pitney er voor het eerst een succesvolle hit van. In deze versie behaalde het nummer de 3e plaats in Engeland en in Amerika bereikte Pitney de 28e positie. Partridge Family, met tieneridool David Cassidy, maakte er een cover van in 1972. Het stond op hun LP ‘The Partridge Family Notebook’. Het was alweer het 6e album van de succesvolle groep, met nog een andere internationale hit: ‘Walking in the rain’.
The Partridge Family bestond uit een Amerikaans muzikaal gezin met een eigen sitcom serie op TV, dat vier seizoenen liep, van 1970 tot 1974. De hoofdrol werd gespeeld door Shirley Jones als Shirley Partridge, een weduwe met vijf kinderen. De belangrijke rol als oudste zoon Keith werd gespeeld door David Cassidy, die daarmee als tieneridool doorbrak.
‘I think I love you’ was de eerste single uit de eerste aflevering in 1970. In Nederland is het dan geen hit, maar in Amerika wél: in november van dat jaar staat het nummer op de eerste plaats in de Billboard Top 100. In Nederland bereikt ‘I think I love you’ in 1972 de eerste plaats in de Radio Noordzee Top 50. Wanneer David Cassidy in 1974 besluit uit de serie te stappen, valt direct het doek voor de Partridge Family, en Cassidy heeft dan intussen al succes als solo zanger. ‘Looking through thee yes of love’ bereikt de 15e plaats in de Veronica Top Veertig.
Op 5 mei 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Stuck in the middle with you’ van Stealers Wheel. Het nummer werd geschreven door de bandleden Joe Egan en Gerry Rafferty en stond op het titelloze debuutalbum van Stealers Wheel. Het nummer was een reactie van het schrijversduo op de wijziging in de muziekstijl van Bob Dylan, in een poging om aantrekkelijker gevonden te worden voor een groter deel van het publiek. Ook wilden Joe en Gerry uit de doeken doen hoe moeilijk het was als Schotten om aan de bak te komen in Engeland. Stuck in the middle of you betekent iets in de trant van “Ik zit met jullie opgescheept”. De groep schoot onverwachts helemaal raak met het nummer, want de single bereikte zowel de Amerikaanse als de Engelse top tien. De Daverende Dertig bleef niet achter; ‘Stuck in the middle with you’ bereikte de 8e plaats.
Het nummer werd o.a. gecoverd door Juice Newton, Jeff Healey, Susanna Hoffs, Mika, Inner Circle en Michael Bublé. ‘Stuck In The Middle With You’ was ook te horen in de film Resevoir Dogs van Quentin Tarantino (1992).
Op 13 januari 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Block buster!’ van The Sweet. Het nummer werd geschreven door Nicky Chinn en Mike Chapman. Dit songschrijversduo pende niet alleen hits voor The Sweet, maar ook voor o.a. Suzi Quatro, Hot Chocolate, Mud, Smokie, The Knack, Blondie en Racey. Later werd hun werk meer countryachtig, getuige de hits Kiss you all over (1978) en You thrill me (1979) van Exile. Maar ook Mickey van Toni Basil (1982) en Better be good to me van Tina Turner (1984) en Heart and soul van Huey Lewis kwamen uit hun pen.
‘Block buster!’ start spectaculair met sirenes. Volgens sommigen zou een verwijzing zijn naar blockbuster, het waarschuwingssignaal voor Duitse bommenwerpers uit de Tweede Wereldoorlog, die boven Londen hun bommen afwierpen. Maar het nummer gaat echter over de langharige Buster, die moet worden gestopt (“Block Buster”). Buster blijkt een versierder en je moet uitkijken dat hij niet jouw vrouw onder je neus ‘wegkaapt’. Met deze single scoorde The Sweet hun enige nummer 1 hit in Engeland. In de Veronica Top Veertig was ‘Block buster’ de 3e nummer 1 hit voor Andy Scott (gitaar/zang), Steve Priest (bas/zang), Brian Connolly (zang) en Mick Tucker (drums/ zang). De glamrockers bereikten eerder met ‘Funny, funny’(1971) en ‘Poppa Joe’ (1972) de top positie.
Op 28 april 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘Gruezi Wohl, Frau Stirnimaa’ van Lydia Beck. Stiekem best benieuwd hoe het nummer destijds aangekondigd werd door bijvoorbeeld Felix Meurders op Hilversum 3. Het nummer werd geschreven door Huber en kwam uit op Telstar, het platenlabel van Johnny Hoes. Hij schreef ook mee aan de flipside ‘Dann Kamst Du’ (Toen Kwam Jij). Bij het beluisteren van het nummer zou je vermoeden dat Lydia uit Oostenrijk kwam, maar ze kwam gewoon uit Twente. Ze was getrouwd met Dirk Buurink, die leiding gaf aan diverse muziekkorpsen in de regio, zoals bijvoorbeeld de Twentse Politiekapel. Het echtpaar trad op onder de naam Lydia Beck en De Benny’s.
Lydia Beck kwam tot een viertal singles waarvan ‘Gruezi Wohl, Frau Stirnimaa’ de eerste was. Het nummer behaalde geen notering in de Daverende Dertig. Het stond daarnaast ook zes weken genoteerd in de Tipparade van Veronica.
Op 6 januari 1973 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘Me and Mrs. Jones’ van Billy Paul. Het nummer werd geschreven door Kenny Gamble, Leon Huff en Cary Gilbert. Het was in Nederland zijn allereerste hit. Hij was pas 11, toen zijn muziekcarrière vorm kreeg. Zo begon Billy Paul als achtergrondzanger bij Dinah Washington, Miles Davis en Roberta Flack. Ook diende Billy een tijdje in het Amerikaanse leger met niemand minder dan The King, Elvis Presley.
Zijn debuutalbum “Feelin’ good at the Cadillac Club” bracht Billy Paul uit in 1968 op het label van de legendarische producer Kenny Gamble. Billy Paul was één van de grote mannen achter de Philly-sound, een zwoele variant van de soul uit de sixties. Maar ook schreef hij sociale teksten en werd gezien als een voorvechter van de Amerikaanse burgerrechten beweging. Zo was in zijn nummer ‘Am I Black Enough for You?’ een duidelijke Black Power-boodschap te horen.
Zijn grootste hit werd ’Me And Mrs. Jones’. Billy bezingt het leven van een ontrouwe man, die dagelijks af in met zijn ‘Mrs. Jones’ in een bar, voordat hij terugkeert naar zijn vrouw. “Ik denk dat ‘t zo populair was omdat veel mensen zelf ‘n Mrs. Jones hadden”, gniffelde de zanger achteraf. Wat zijn eigen vrouw vond van verboden romantiek en of manlief zich er schuldig aanmaakte, bleef de vraag. ‘Me and Mrs. Jones’ bereikte de 9e plaats in de Veronica Top Veertig. Voor het nummer ontving Billy Paul ook een Grammy Award. Ook ‘Thanks For Saving My Life’ werd in Nederland een hit. De Amerikaanse soulzanger overleed in 2016 op 81-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.
Op 21 april 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘California saga’ van The Beach Boys. Het nummer werd gepend door Al Jardine en was te vinden op de LP ‘Holland’. Daar stond o.a. ook ‘Sail on, sailor’ op, dat ook op single werd uitgebracht. De plaat werd deels opgenomen in Nederland. Dat betekende dat de bandleden (en sommige familieleden) tijdelijk gehuisvest waren in Baambrugge, niet zo ver van Amsterdam verwijderd. Bandlid Al Jardine vertelt achteraf: “It was rough being in Holland. We were working 24/7 in a small homemade rebuilt piecemeal little studio in a garage next to a cow pasture. Yeah, it was rough. We didn’t even have the correct electricity […] so that kind of affected the sound of our equipment. It was a mixed blessing.” In Amerika en Engeland was ‘California saga’ een bescheiden hit. Een notering in de Daverende Dertig bleef uit. De LP was in Nederland overigens wel succesvol.
Op 30 december 1972 ging de Alarmschijf van Radio Veronica naar ‘My mother was her name’ van Hurricane Smith. Hij schreef en produceerde het nummer zelf. Smith begon zijn carrière als geluidstechnicus bij platenmaatschappij EMI in 1960. In die hoedanigheid werkte hij vanaf 1962 samen met muziekproducer George Martin aan de eerste albums van The Beatles. Het laatste album waarbij hij betrokken was, is het in 1965 uitgebrachte “Rubber Soul”. Smith werkte daarna als muziekproducent en produceerde onder andere drie albums van Pink Floyd, waaronder hun debuutalbum uit 1967, “The Piper at the Gates of Dawn”.
Hurricane Smith schreef ook zelf muziek. In totaal wist Smith vier hits te scoren: ‘Don`t let it die’(1971), ‘Oh babe, what would you say’(1972), ‘Who was it’ (1973) en zijn allerlaatste: ‘My mother was her name’. Het nummer bereikte de 23e plaats in de Veronica Top Veertig. Hurricane Smith overleed op 85-jarige leeftijd in 2008.
Op 14 april 1973 ging de Troetelschijf van Hilversum 3 naar ‘My love’ van Wings. Paul McCartney schreef dit liefdesliedje voor zijn echtgenote Linda. ‘My Love’ was te vinden op het album ‘Red Rose Speedway’. Het nummer werd opgenomen in de Abbey Road Studios in Londen. ‘My love’ werd een piano ballad in de stijl van ‘The Long and winding road’ van de Beatles. In het nummer zit een gitaarsolo van de Noord-Ierse Henry McCullough. De flipside van de single werd ‘The mess’, dat live opgenomen werd in het Congresgebouw in Den Haag (augustus 1972). Het nummer werd een hele grote hit in Amerika: het bereikte de 1e plaats in de Billboard Hot 100. In Engeland bereikte ‘My love’ de 9e plaats. In de Daverende Dertig wisten Wings de 12 plaats te behalen.
