Credits: Beeld en geluid (Reeds!)
Het was op 23 september 1997, dat Dolf Brouwers, beter bekend als Sjef van Oekel, overleed. In 1972 werd Brouwers ontdekt door Wim T. Schippers. Dolf was toen al 59 jaar. Schippers en de VPRO zochten voor de Fred Hachéshow iemand voor een bijrolletje als de patatbakker ‘S. van Oekel’ uit het Belgische plaatsje Reet. De naam had Schippers in België op een bedrijf in autoaccessoires zien staan. Presentator/ hoofdrolspeler Harry Touw dacht meteen aan Brouwers, die hij kende van de Haagse Artiesten Club. Brouwers gaf zijn personage de voornaam ‘Sjefke’ en kreeg vervolgens van Schippers verschillende bijrollen in het programma. In 1973 kwam zijn eerste singel uit: ‘Ga nooit weg zonder te groeten’.
In 1974-75 kreeg Dolf een eigen programma: Van Oekel’s Discohoek. Hier traden regelmatig artiesten op. Zoals Donna Summer met ‘The Hostage’, die min of meer doorbrak dankzij Van Oekel’s Discohoek. De lezers van het tijdschrift Muziek Expres verkozen Sjef van Oekel tot populairste tv-persoonlijkheid van 1974.
In zijn rol als Sjef van Oekel declameerde Brouwers herhaaldelijk diverse zinsnedes die uitgroeiden tot gevleugelde uitdrukkingen. Verreweg de bekendste daarvan zijn “…, als het ware”, “Maar ik kwam van rechts”, “Dat ben ik dus”, “Wie is u?”, “Ik word niet goed”, “Pardon, reeds!”, “Waar heb dat nou voor nodig?” en “Wordt het toch nog gezellig, reeds”.
Vanaf 1976 verscheen de succesvolle strip Sjef van Oekel in het tijdschrift Nieuwe Revu en in stripalbums. Het scenario was van Wim T. Schippers en de tekeningen waren van Theo van den Boogaard.
In het voorjaar van 1978 was Brouwers tien afleveringen te zien als de verlopen nachtclubeigenaar ‘Waldo van Dungen’ in Het is weer zo laat! (Waldolala). Dankzij dit programma brak LUV’ definitief door met het thema nummer ‘U.O. Me. (Waldolala) Luv’ had een jaar eerder een bescheiden hit gescoord met ‘My man’. Maar ‘U.O. Me (Waldolala) bereikte de top 3 van de Nederlandse Top 40.
In 1979 nam Dolf een singel op met Herman Brood getiteld Nooit Meer Terug Naar Die Rotschool. Ook speelde Dolf dat jaar een rol in de speelfilm Cha Cha van Herbert Curiël met Herman Brood. Opnieuw sloeg Wim T. Schippers in 1981 toe met een nieuwe twaalfdelige serie De lachende scheerkwast waarin Dolf een belangrijk aandeel had.
In 1985 nam hij onder zijn eigen naam de singel ‘Oh, Wat Is Het Toch Fijn Om Gelukkig Te Zijn’ op, die net geen hit werd. In 1989 kwam het tot een verwijdering tussen Sjef van Oekel en zijn geestelijke vader Wim T. Schippers. Brouwers was boos omdat hij geen vergoeding kreeg voor de stripboeken die over Van Oekel verschijnen. Nog voordat de zaak in hoger beroep diende, wisten Schippers en Brouwers echter een financiële schikking te schikken. Langzaam maar zeker wordt het stil rondom Dolf Brouwers. De komiek, operettezanger en zanger werd 85 jaar.
Copyright © 2024, Hitzound, All rights reserved
