Credits: Brandt Luke Zorn
Vandaag viert Mick Fleetwood zijn 76e verjaardag. Gefeliciteerd! Hij is één van de oprichters van Fleetwood Mac, waar hij drummer is. Naast Fleetwood Mac heeft hij sinds 1981 ook meerdere soloalbums gemaakt. Fleetwood begon zijn carrière in 1963 in The Cheynes (met onder anderen organist Peter Bardens). Deze band ging over in Peter B’s Looners, waarin Fleetwood gitarist Peter Green ontmoette. Vervolgens drumde hij enige tijd in The Bo Street Runners. In de lente van 1967 was hij zes weken drummer van John Mayall’s Bluesbreakers. In deze band ontmoette hij naast Peter Green ook bassist John McVie. In mei 1967 richtte Fleetwood met Green Fleetwood Mac op, waar hij nu al meer dan 50 jaar deel van uitmaakt.
Na het vertrek van Peter Green trokken drummer Mick Fleetwood en bassist John McVie de muzikanten Christine Perfect, Lindsey Buckingham én Stevie Nicks aan. Het verhaal gaat dat Nicks alleen werd aangenomen door Fleetwood, omdat hij Buckingham graag in zijn gelederen zag. Met het album ‘Fleetwood Mac’ scoorde de band in de nieuwe samenstelling een enorm succes. De single ‘Rhiannon’ iss uitgegroeid tot een al time classic. De opvolger ‘Rumours’(1977) werd het artistieke hoogtepunt en tegelijkertijd een bestseller, met meer dan 40 miljoen verkochte platen. ‘Go your own way’, ‘Dreams’, ‘The chain’ en ‘Don’t stop’ stonden o.a. op deze classic.
Het gigantische succes van ‘Rumours’ had een keerzijde. “Het was toen dat een en ander uit de hand liep”, vertelt Mick. De 76-jarige Brit geeft toe dat zijn band in de jaren zeventig danig genoot van cocaïne. “Het lijdt geen twijfel dat we goed waren uitgerust met marching powder. Die periode wordt inmiddels zo verheerlijkt, dat het steeds meer op een oorlogsverhaal begint te lijken. En ik wil die levensstijl niet bagatelliseren, maar we waren niet van die types die over de vloer kropen met het schuim uit hun mond. Wij waren gewoon ‘aan het werk’”, zegt Mick in een gesprek met het Britse Classic Rock Magazine.
“Die manier van leven ging lang, héél lang, door”, gaat Mick verder. “Stevie (Nicks, red.) heeft dit allemaal al eens verteld, dus ik vertel nu niets nieuws. Ik weet alleen dat ik twee jaar lang niet heb gewerkt, maar ik heb geen flauw idee wat ik toen wél deed.” Het grote succes hield tot begin jaren negentig aan. Na het verschijnen van ‘Tango in the Night’ verliet Buckingham de band vanwege de spanningen in de groep. Hij werd vervangen door gitaristen Billy Burnette en Rick Vito, waarmee in 1990 het album ‘Behind the Mask’ werd opgenomen. In de jaren daarna stapten Nicks, Christine McVie en Vito uit de band. Bij de inauguratie van president Bill Clinton in 1993 trad de Rumours-bezetting op in een eenmalige reünie. In een nieuwe bezetting, met daarin onder meer Dave Mason, ging Fleetwood Mac in 1994 op tournee en werd het album Time opgenomen. Dit album werd geen succes. In 1995 viel de groep voor korte tijd uit elkaar.
Maar sinds een aantal jaren is Fleetwood Mac weer bij elkaar, al is Lindsey Buckingham uit de groep gezet. Hij werd vervangen door Neil Finn (Crowded House) en Mike Campbell (afkomstig van Tom Petty & the Heartbreakers). Mick Fleetwood maakte ook een aantal solo platen, zoals ‘The visitor’ (1981) en ‘Blue again!’ (2008).
